Ciri Membezakan Jenis Generik dalam C dan Java
Generik ialah asas pengaturcaraan moden, menawarkan mekanisme yang berkuasa untuk mencipta kod yang kedua-dua jenis-fleksibel dan jenis-selamat. C dan Java, dua bahasa pengaturcaraan yang digunakan secara meluas, menyediakan pelaksanaan generik mereka sendiri, masing-masing dengan ciri yang berbeza.
Dalam C , generik dikenali sebagai "templat." Perbezaan utama antara generik C dan Java terletak pada spesifikasi jenis generik. Di Java, nama kelas atau antara muka mesti diisytiharkan secara eksplisit untuk jenis generik. Sebagai contoh, coretan kod di bawah mengisytiharkan kaedah generik yang beroperasi pada jenis generik T:
<code class="java"><T extends Something> T sum(T a, T b) { return a.add ( b ); }</code>
Sebaliknya, templat C tidak memerlukan spesifikasi jenis eksplisit. Akibatnya, C membenarkan penciptaan fungsi dan kelas yang benar-benar generik, membolehkan pendekatan yang lebih terbuka. Berikut ialah contoh fungsi jumlah generik dalam C :
<code class="cpp">template <typename T> T sum(T a, T b) { return a + b; }</code>
Fungsi ini boleh beroperasi pada mana-mana jenis T yang menyokong pengendali penambahan (" ").
Satu lagi perbezaan antara C dan Java generik berkaitan dengan proses penyusunan. Dalam C , fungsi/kelas generik ditakrifkan secara eksklusif dalam pengepala untuk memudahkan penjanaan fungsi jenis khusus. Akibatnya, penyusunan boleh menjadi lebih perlahan dalam C . Java, sebaliknya, menggunakan "pemadaman" untuk menghapuskan maklumat jenis generik pada masa jalan, menghasilkan kompilasi yang lebih pantas tetapi berpotensi menjejaskan kecekapan masa jalan.
Atas ialah kandungan terperinci Bagaimanakah C dan Java Generics Berbeza dalam Spesifikasi Jenis dan Penyusunan?. Untuk maklumat lanjut, sila ikut artikel berkaitan lain di laman web China PHP!