Mengapa Python Memerlukan Argumen \'Self\' Eksplisit dalam Kaedah?

Menyahmistikan Argumen "Diri" dalam Kaedah Python

Tidak seperti bahasa pengaturcaraan tertentu di mana rujukan objek ditakrifkan secara tersirat dengan kata kunci "ini", Python memerlukan kemasukan eksplisit argumen "diri" dalam definisi kaedah. Keputusan reka bentuk ini menimbulkan persoalan sama ada ia disengajakan atau masalah pengehadan pelaksanaan.

Dalam Python, hujah "diri" secara eksplisit mewujudkan hubungan antara kaedah dan contoh kelasnya. Ia menyediakan cara yang jelas dan jelas untuk mengakses pembolehubah contoh dan atribut berkaitan kelas lain dalam kaedah.

Walaupun sesetengah bahasa, seperti C#, membenarkan kaedah untuk membuat kesimpulan rujukan objek, Python mengutamakan kejelasan daripada andaian tersirat. Pendekatan ini memastikan tingkah laku yang konsisten dan boleh diramal, menghapuskan kemungkinan kekeliruan atau ralat.

Selain itu, pengendalian "diri sendiri" yang jelas membolehkan kawalan yang lebih besar ke atas skop dan kebolehcapaian kaedah. Objek "diri" berfungsi sebagai rujukan kepada contoh semasa, menyediakan akses kepada struktur dalaman seperti "__class__" dan "__dict__".

Dengan membuat rujukan objek secara eksplisit, Python mendedahkan butiran pelaksanaan dengan cara yang mudah. Ketelusan ini memudahkan penyahpepijatan, introspeksi kod dan sambungan.

Ringkasnya, hujah "diri" eksplisit dalam kaedah Python berfungsi sebagai keputusan reka bentuk yang disengajakan yang menekankan kejelasan, konsistensi dan kawalan akses. Ia menghapuskan kekaburan, menyediakan manipulasi skop yang lebih besar dan mendedahkan struktur dalaman dengan cara yang boleh diakses.

Atas ialah kandungan terperinci Mengapa Python Memerlukan Argumen \'Self\' Eksplisit dalam Kaedah?. Untuk maklumat lanjut, sila ikut artikel berkaitan lain di laman web China PHP!