Penilaian Penunjuk dalam Pernyataan Bersyarat
Apabila menilai penunjuk dalam pernyataan bersyarat, anda mungkin tertanya-tanya sama ada ungkapan jika (penunjuk) mencukupi atau jika jika (penunjuk != NULL) perlu.
Perangkap Penunjuk Null
Pendekatan tradisional, menggunakan if (penunjuk != NULL), secara eksplisit menyemak sama ada penunjuk tidak sama dengan nilai penunjuk nol (NULL). Walau bagaimanapun, pendekatan ini bergantung pada andaian bahawa NULL ditakrifkan dan mempunyai nilai khusus, yang boleh berbeza-beza bergantung pada platform dan bahasa pengaturcaraan.
Penukaran Boolean Tersirat
C 11 memperkenalkan mekanisme yang memudahkan penilaian penunjuk dalam pernyataan bersyarat. Penunjuk nol ditukar secara tersirat kepada nilai boolean palsu, manakala penunjuk bukan nol ditukar kepada benar. Ini bermakna ungkapan if (penunjuk) secara fungsinya bersamaan dengan if (penunjuk != NULL) selagi penuding bukan jenis std::nullptr_t.
Bahagian pada Penukaran Boolean
Menurut standard C 11, bahagian mengenai Penukaran Boolean:
"Nilai aritmetik, penghitungan tidak berskop, penunjuk atau penuding kepada jenis ahli boleh ditukar kepada nilai jenis bool. Nilai sifar, nilai penuding nol atau nilai penuding ahli nol ditukar kepada palsu; sebarang nilai lain ditukar kepada benar."
Kesimpulan
Dalam C 11 dan kemudian, anda boleh menggunakan if (penunjuk) dengan selamat dan bukannya if (penunjuk != NULL) untuk menyemak sama ada penuding bukan nol. Walau bagaimanapun, jika anda menggunakan std::nullptr_t, anda harus kekal dengan perbandingan eksplisit if (penunjuk != nullptr) untuk memastikan penilaian yang betul.
Atas ialah kandungan terperinci Adakah `jika (penunjuk)` Cukup? Pandangan pada Penilaian Penunjuk dalam Penyata Bersyarat. Untuk maklumat lanjut, sila ikut artikel berkaitan lain di laman web China PHP!