TypeScript telah menjadi pilihan popular untuk pembangun kerana ia menambahkan ciri tambahan pada JavaScript, seperti semakan jenis, yang membantu menangkap ralat sebelum kod berjalan. Dengan memastikan setiap pembolehubah mempunyai jenis tertentu, TypeScript boleh membantu menghalang kesilapan biasa dan menjadikan kod lebih mudah difahami dan berfungsi, terutamanya dalam projek besar.
Namun, apabila orang mula mempelajari TypeScript, mereka sering menghadapi beberapa isu biasa. Kesilapan ini boleh menjadikan kod lebih sukar dibaca atau membawa kepada pepijat yang sepatutnya dielakkan oleh TypeScript. Mempelajari tentang kesilapan ini dan cara mengelakkannya boleh membuat perbezaan besar dalam kualiti kod. Ia membantu anda menulis kod yang lebih bersih, lebih selamat dan menjimatkan masa penyahpepijatan di kemudian hari. Panduan ini akan membimbing anda melalui kesilapan TypeScript yang paling biasa dan memberi anda petua praktikal untuk mengelakkannya.
Dalam TypeScript, jenis penegasan ialah cara untuk memberitahu TypeScript, "Percayalah, saya tahu jenis pembolehubah ini sepatutnya." Contohnya, jika TypeScript tidak pasti jenis sesuatu itu, anda boleh menggunakan penegasan jenis untuk menjadikannya berkelakuan sebagai jenis tertentu.
Ini contoh mudah:
let value: any = "Hello, world!"; let stringLength = (value as string).length;
Dalam kes ini, kami memberitahu TypeScript, "Saya tahu nilai itu ialah rentetan", jadi TypeScript membenarkan kami menggunakan ciri rentetan padanya (seperti .length).
Walaupun penegasan jenis boleh membantu, ia juga boleh menyebabkan masalah jika disalahgunakan. Apabila anda memaksa TypeScript untuk menganggap pembolehubah sebagai jenis tertentu tanpa semakan yang betul, ia mungkin membawa kepada ralat dalam kod anda, terutamanya jika jenis itu sebenarnya tidak seperti yang anda fikirkan.
Contohnya:
let value: any = 42; let stringLength = (value as string).length; // This will throw an error at runtime
Di sini, kami memberitahu TypeScript bahawa nilai ialah rentetan, tetapi sebenarnya, ia adalah nombor. Ini tidak akan menunjukkan ralat dalam TypeScript, tetapi ia akan menyebabkan masalah apabila kod benar-benar berjalan, yang membawa kepada ralat masa jalan yang tidak dijangka.
Menggunakan pernyataan jenis yang berlebihan boleh menimbulkan isu kerana TypeScript kehilangan sebahagian daripada keupayaannya untuk menangkap ralat. Penegasan taip memberitahu TypeScript untuk "mengabaikan" jenis sesuatu sebenarnya, yang boleh mengalahkan tujuan menggunakan TypeScript di tempat pertama. TypeScript bertujuan untuk membantu menangkap ralat, tetapi jika kami terus menegaskan jenis, ia boleh terlepas isu dan membiarkan pepijat terlepas.
Gunakan Inferens Jenis Apabila Boleh: TypeScript selalunya boleh mengetahui jenis itu sendiri. Daripada menggunakan penegasan, biarkan TypeScript menyimpulkan jenis di mana ia boleh.
Elakkan Menggunakan Mana-mana Secara Tidak Perlu: Apa-apa jenis boleh menjadikannya menarik untuk menggunakan penegasan jenis, tetapi apa-apa mengalih keluar keselamatan jenis. Sebaliknya, gunakan jenis tertentu, yang mengurangkan keperluan untuk penegasan.
Tambah Semakan Sebelum Taip Penegasan: Jika anda tidak pasti jenis, semak dahulu. Contohnya:
let value: any = "Hello, world!"; let stringLength = (value as string).length;
Jenis penegasan boleh menjadi alat yang berguna, tetapi ia harus digunakan dengan berhati-hati dan berhati-hati. Dengan mengikuti amalan terbaik ini, anda boleh menjadikan kod TypeScript anda lebih dipercayai dan mengurangkan risiko ralat masa jalan.
Dalam TypeScript, apa-apa jenis ialah cara untuk memberitahu TypeScript, "Saya tidak tahu atau tidak peduli jenis apa ini." Apabila anda menetapkan jenis pembolehubah kepada mana-mana, TypeScript berhenti menyemak jenis pembolehubah itu. Ini bermakna anda boleh melakukan apa sahaja dengannya—gunakannya sebagai rentetan, nombor, objek, dsb—tanpa TypeScript membuang sebarang ralat.
Contoh:
let value: any = 42; let stringLength = (value as string).length; // This will throw an error at runtime
Walaupun ada yang kelihatan membantu, ia boleh menyebabkan masalah kerana mematikan ciri keselamatan TypeScript. Inti dari TypeScript adalah untuk membantu menangkap ralat dengan memastikan anda menggunakan jenis yang betul. Tetapi apabila anda menggunakan mana-mana, TypeScript tidak boleh menyemak pembolehubah itu untuk ralat, yang boleh membawa kepada pepijat.
Contohnya:
let value: any = 42; if (typeof value === 'string') { let stringLength = (value as string).length; }
Dalam kes ini, kerana nilai ialah sebarang, TypeScript membenarkan value.toUpperCase() walaupun nilai ialah nombor, yang akan menyebabkan ralat apabila anda cuba menjalankan kod.
Walaupun menggunakan mana-mana dalam kes ini kelihatan lebih mudah, ia sering menyebabkan isu yang lebih besar dalam jangka masa panjang.
let value: any = "Hello, world!"; let stringLength = (value as string).length;
let value: any = 42; let stringLength = (value as string).length; // This will throw an error at runtime
let value: any = 42; if (typeof value === 'string') { let stringLength = (value as string).length; }
Dengan mengelakkan sebarang dan menggunakan jenis yang tidak diketahui atau khusus, anda boleh menjadikan kod anda lebih selamat dan mengurangkan risiko ralat yang tidak dijangka, menjadikan kod TypeScript anda lebih kuat dan lebih dipercayai.
Dalam TypeScript, mana-mana dan tidak diketahui ialah jenis yang boleh anda gunakan apabila anda tidak pasti tentang jenis pembolehubah yang tepat. Tetapi ada perbezaan penting:
Menggunakan yang tidak diketahui biasanya lebih selamat daripada mana-mana kerana ia memaksa anda menyemak jenis sebelum menggunakan pembolehubah. Ini membantu mengelakkan ralat yang boleh berlaku apabila anda tidak pasti jenis yang anda gunakan.
Sebagai contoh, bayangkan anda bekerja dengan pembolehubah dan anda tidak tahu sama ada ia rentetan atau nombor:
let value: any = "Hello!"; value = 42; // No problem, even though it started as a string.
Di sini, memandangkan nilai tidak diketahui, TypeScript tidak akan membenarkan anda menggunakan value.toUpperCase() sehingga anda mengesahkan ia adalah rentetan. Jika anda cuba menggunakan toUpperCase() tanpa semakan jenis, TypeScript akan menunjukkan ralat, membantu menghalang pepijat masa jalan.
Sebaliknya, dengan mana-mana:
let value: any = "Hello!"; console.log(value.toUpperCase()); // This is fine value = 42; console.log(value.toUpperCase()); // TypeScript won’t catch this, but it will cause an error at runtime
Jika nilai kemudiannya menjadi nombor, kod ini akan menimbulkan ralat apabila ia dijalankan dan TypeScript tidak akan memberi amaran kepada anda mengenainya. Menggunakan tidak diketahui membantu mengelakkan isu ini dengan memerlukan pemeriksaan jenis terlebih dahulu.
Gunakan tidak diketahui Apabila Jenis Tidak Pasti: Jika anda tidak tahu jenis pembolehubah yang akan ada dan perlu melakukan semakan sebelum menggunakannya, gunakan tidak diketahui. Ia lebih selamat kerana TypeScript akan memastikan anda menyemak jenis sebelum melakukan sesuatu yang khusus dengannya.
Elakkan sebarang Apabila Mungkin: mana-mana harus menjadi pilihan terakhir kerana ia mengalih keluar penyemakan jenis TypeScript. Hanya gunakan mana-mana jika anda pasti anda tidak perlu menyemak jenis itu sama sekali, dan ia benar-benar tidak penting.
Tambah Jenis Cek dengan yang tidak diketahui: Setiap kali anda menggunakan tidak diketahui, ingat untuk menambah cek sebelum menggunakannya. Ini memastikan ciri keselamatan TypeScript aktif dan membantu mengelakkan pepijat yang tidak dijangka.
Memilih Jenis Tertentu: Jika anda tahu jenisnya, gunakan jenis itu dan bukannya mana-mana atau tidak diketahui. Ini menjadikan kod anda lebih boleh diramal dan lebih mudah difahami.
Menggunakan yang tidak diketahui boleh memastikan kod anda lebih selamat dan mengelakkan ralat yang mungkin terlepas dengan mana-mana. Ia menggalakkan tabiat yang baik, seperti sentiasa mengetahui jenis data yang anda gunakan, supaya anda boleh menulis kod TypeScript yang lebih dipercayai.
Dalam TypeScript, null dan undefined mewakili nilai yang "kosong" atau "tidak ditetapkan."
Jika anda mengabaikan nilai "kosong" ini, ia boleh menyebabkan ralat apabila anda cuba menggunakan pembolehubah yang mungkin batal atau tidak ditentukan.
Apabila TypeScript tidak mengambil kira null atau undefined, anda mungkin cuba menggunakan pembolehubah seolah-olah ia mempunyai nilai, hanya untuk mendapati ia tidak. Ini boleh membawa kepada ralat masa jalan (ralat yang berlaku apabila kod anda dijalankan).
Contohnya:
let value: any = "Hello, world!"; let stringLength = (value as string).length;
Di sini, pengguna adalah batal, jadi cuba mengakses nama pengguna akan menimbulkan ralat. Jika anda tidak mengendalikan kes di mana nilai mungkin batal atau tidak ditentukan, kod anda mungkin pecah secara tidak dijangka.
let value: any = "Hello, world!"; let stringLength = (value as string).length;
let value: any = 42; let stringLength = (value as string).length; // This will throw an error at runtime
Untuk menghidupkan semakan nol yang ketat, anda boleh menambah "strictNullChecks": benar pada fail tsconfig.json anda. Dengan cara ini, TypeScript akan memerlukan anda untuk mengendalikan null dan undefined dengan betul, menjadikan kod anda lebih selamat.
Mengendalikan nilai null dan undefined dengan betul membantu anda mengelakkan pepijat dan memastikan kod anda daripada pecah apabila ia menemui nilai kosong. Menggunakan rantaian pilihan, penegasan bukan nol dan semakan nol yang ketat boleh menjadikan kod TypeScript anda lebih dipercayai dan lebih mudah untuk digunakan.
Anotasi jenis ialah apabila anda memberitahu TypeScript jenis pembolehubah, fungsi atau parameter yang perlu ada. Contohnya, jika anda tahu pembolehubah akan sentiasa menjadi nombor, anda boleh menulis:
let value: any = 42; if (typeof value === 'string') { let stringLength = (value as string).length; }
Ini menjelaskan bahawa umur adalah nombor. TypeScript menggunakan maklumat ini untuk menangkap kesilapan jika anda cuba menggunakan umur sebagai jenis yang berbeza, seperti rentetan.
Kadangkala, orang ramai membuat kesilapan dengan anotasi jenis, seperti:
let value: any = "Hello, world!"; let stringLength = (value as string).length;
let value: any = 42; let stringLength = (value as string).length; // This will throw an error at runtime
Apabila anda terlalu menggunakan anotasi, ia boleh menjadikan kod anda kelihatan berulang dan mengelirukan. TypeScript secara automatik "menyimpulkan" (mengetahui) jenis pembolehubah berdasarkan nilainya. Jadi, anda tidak perlu menulis jenis setiap kali jika TypeScript boleh meneka dengan betul.
Contohnya, kod ini:
let value: any = 42; if (typeof value === 'string') { let stringLength = (value as string).length; }
TypeScript sudah memahami bahawa isComplete ialah boolean, jadi menambah : boolean tidak perlu.
let value: any = "Hello!"; value = 42; // No problem, even though it started as a string.
let value: any = "Hello!"; console.log(value.toUpperCase()); // This is fine value = 42; console.log(value.toUpperCase()); // TypeScript won’t catch this, but it will cause an error at runtime
Membiarkan TypeScript mengendalikan jenis di mana ia boleh, dan menambahkan anotasi yang jelas hanya jika perlu, akan menjadikan kod anda lebih bersih, lebih mudah dibaca dan kurang terdedah kepada ralat. Ini memastikan kod TypeScript anda ringkas dan mudah difahami!
TypeScript menggunakan sesuatu yang dipanggil penaipan struktur. Ini bermakna TypeScript mengambil berat tentang bentuk atau struktur objek untuk menentukan sama ada ia serasi dengan jenis tertentu, dan bukannya memfokuskan pada jenis yang dipanggil.
Dalam erti kata lain, jika dua objek mempunyai sifat dan jenis yang sama, TypeScript akan menganggapnya sama—walaupun ia mempunyai nama yang berbeza.
Contohnya:
let value: unknown = "Hello!"; if (typeof value === "string") { console.log(value.toUpperCase()); }
Di sini, coordinate dan anotherCoordinate mempunyai struktur yang sama, jadi TypeScript melihatnya sebagai serasi. TypeScript tidak peduli jika Koordinat lain tidak dipanggil Point; ia hanya menyemak sama ada ia mempunyai sifat x dan y dengan jenis nombor.
Ralat biasa ialah menganggap TypeScript menggunakan penaipan nominal (jenis berdasarkan nama). Dalam penaipan nominal, dua perkara mestilah jenis yang sama mengikut nama agar serasi. Tetapi dalam sistem struktur TypeScript, jika bentuknya sepadan, TypeScript menganggapnya sebagai jenis yang sama.
Sebagai contoh, pembangun mungkin berfikir bahawa hanya objek jenis Point boleh ditugaskan untuk menyelaras. Walau bagaimanapun, TypeScript membenarkan mana-mana objek yang mempunyai struktur yang sama, tanpa mengira nama jenisnya. Ini boleh mengelirukan jika anda baru dalam menaip struktur, kerana ia membenarkan objek dengan bentuk yang sepadan daripada bahagian kod yang berlainan untuk dianggap jenis yang sama.
Fahami Pendekatan Berasaskan Bentuk: Ingat bahawa TypeScript lebih mementingkan struktur (sifat dan jenis) berbanding nama. Fokus pada sifat sesuatu objek, bukannya nama jenisnya.
Berhati-hati dengan Sifat Tambahan: Jika anda menambahkan sifat tambahan pada objek, ia mungkin masih sepadan dengan jenis yang dijangkakan dalam beberapa kes. Untuk mengelakkan kekeliruan, pastikan objek hanya mempunyai sifat yang mereka perlukan untuk jenis tertentu.
Gunakan Antara Muka dan Jenis Alias untuk Menguatkuasakan Struktur: Walaupun TypeScript fleksibel dengan penaipan struktur, mencipta antara muka atau jenis alias boleh membantu menentukan struktur yang jelas dan menyampaikan bentuk yang dimaksudkan kepada pembangun lain. Amalan ini memastikan kod anda lebih mudah difahami.
let value: any = "Hello, world!"; let stringLength = (value as string).length;
Sistem penaipan struktur TypeScript menawarkan fleksibiliti, tetapi penting untuk memahami cara ia berfungsi untuk mengelakkan kejutan. Dengan memfokuskan pada bentuk jenis dan menggunakan antara muka atau alias jenis, anda boleh memanfaatkan sistem ini sepenuhnya sambil memastikan kod anda jelas dan boleh dipercayai.
Dalam TypeScript, apabila anda mencipta objek, anda harus menentukan sifat yang dimilikinya dan jenis yang sepatutnya dimiliki oleh setiap sifat. Ini dipanggil mentakrifkan bentuk objek. Apabila bentuk tidak ditakrifkan dengan betul, ia boleh membawa kepada ralat masa jalan—ralat yang berlaku apabila anda menjalankan kod anda.
Sebagai contoh, jika anda mengatakan objek harus mempunyai nama dan umur, tetapi anda terlupa menambah umur, TypeScript mungkin membiarkannya meluncur dalam kes tertentu, tetapi kod anda boleh rosak kemudian apabila anda cuba menggunakan umur.
Andaikan anda mentakrifkan objek Pengguna yang sepatutnya mempunyai nama dan umur:
let value: any = "Hello, world!"; let stringLength = (value as string).length;
Sekarang, jika anda mencipta Pengguna tetapi terlupa menambah umur, anda mungkin menghadapi masalah:
let value: any = 42; let stringLength = (value as string).length; // This will throw an error at runtime
Ini adalah kesilapan yang mudah, tetapi ia boleh menyebabkan masalah jika anda mengharapkan usia sentiasa ada. Jika anda tidak mentakrifkan bentuk objek dengan betul, anda mungkin melangkau sifat penting secara tidak sengaja, yang membawa kepada ralat apabila anda cuba mengakses sifat tersebut.
let value: any = 42; if (typeof value === 'string') { let stringLength = (value as string).length; }
let value: any = "Hello!"; value = 42; // No problem, even though it started as a string.
let value: any = "Hello!"; console.log(value.toUpperCase()); // This is fine value = 42; console.log(value.toUpperCase()); // TypeScript won’t catch this, but it will cause an error at runtime
Dengan mentakrifkan bentuk objek dengan teliti, anda memastikan setiap objek mempunyai medan yang diperlukan, menjadikan kod anda lebih dipercayai dan mengurangkan risiko ralat. Menggunakan alatan TypeScript seperti antara muka, sifat pilihan dan jenis utiliti boleh membantu anda menentukan bentuk dengan tepat dan menjadikan kod anda lebih mudah untuk diselenggara.
Dalam TypeScript, enums ialah cara untuk mentakrifkan set nilai yang dinamakan. Mereka membenarkan anda mengumpulkan nilai yang berkaitan bersama di bawah satu nama. Contohnya:
let value: unknown = "Hello!"; if (typeof value === "string") { console.log(value.toUpperCase()); }
Enum berguna apabila anda perlu mewakili set nilai terhad, seperti status tugas. Tetapi kadangkala, terlalu menggunakan enum boleh menjadikan kod anda lebih rumit daripada yang sepatutnya.
let value: string = "Hello!";
Walaupun ini kelihatan baik, jika anda menggunakan enum di mana-mana sahaja, kod anda boleh menjadi lebih sukar untuk difahami dengan cepat, terutamanya bagi pembangun yang tidak biasa dengan takrifan enum.
Meningkatkan Penyelenggaraan Kod: Apabila anda menggunakan enum di seluruh kod anda, mengemas kini atau menukar nilai kemudian boleh menjadi lebih mencabar. Anda mungkin perlu mencari dan mengemas kini enum di banyak tempat, yang membawa kepada kerja tambahan.
Abstraksi Tidak Perlu: Kadangkala, enum menambah tahap abstraksi yang tidak diperlukan. Contohnya, rentetan atau nombor mudah boleh melakukan kerja dengan baik tanpa memerlukan enum.
let value: any = "Hello, world!"; let stringLength = (value as string).length;
Di sini, Status hanyalah satu set nilai yang mungkin. Ia lebih mudah daripada enum dan masih menyediakan keselamatan jenis.
let value: any = 42; let stringLength = (value as string).length; // This will throw an error at runtime
Ini memastikan perkara mudah dan jelas, tanpa perlu mencipta keseluruhan enum.
Enum bagus untuk kes di mana:
Tetapi untuk set nilai yang ringkas, menggunakan jenis kesatuan atau literal rentetan selalunya merupakan penyelesaian yang lebih baik dan lebih ringkas.
Dengan mengelakkan penggunaan berlebihan enum, kod anda menjadi lebih mudah dibaca, diselenggara dan difahami, menjadikannya lebih bersih dan lebih cekap.
Generik dalam TypeScript ialah cara untuk mencipta kod boleh guna semula yang boleh berfungsi dengan mana-mana jenis, sambil mengekalkan keselamatan jenis. Ia membenarkan anda menulis fungsi, kelas atau antara muka yang boleh berfungsi dengan jenis yang berbeza tanpa kehilangan faedah penyemakan jenis TypeScript.
Contohnya:
let value: any = 42; if (typeof value === 'string') { let stringLength = (value as string).length; }
Dalam kes ini, T ialah pemegang tempat untuk jenis yang akan ditentukan apabila anda memanggil fungsi tersebut. Anda boleh lulus mana-mana jenis (seperti rentetan, nombor, dll.), dan TypeScript akan memastikan bahawa jenis itu sepadan.
let value: any = "Hello, world!"; let stringLength = (value as string).length;
Di sini, T dikekang menjadi rentetan, yang masuk akal untuk sifat panjang. Tetapi jika anda menggunakan kekangan yang tidak perlu atau salah, fungsi itu boleh rosak untuk jenis lain.
let value: any = 42; let stringLength = (value as string).length; // This will throw an error at runtime
Fungsi ini tidak perlu generik kerana anda hanya menggabungkan dua nilai daripada sebarang jenis. Anda boleh memudahkan perkara ini tanpa menggunakan generik.
Gunakan Generik Hanya Apabila Perlu: Anda tidak semestinya memerlukan generik. Jika kod tidak perlu berfungsi dengan jenis yang berbeza, lebih baik gunakan jenis tertentu sahaja. Generik berkuasa tetapi hanya boleh digunakan apabila ia menambah nilai.
Fahami Jenis Kekangan: Apabila anda menggunakan generik, pastikan kekangan itu masuk akal. Hanya hadkan jenis yang perlu dihadkan. Contohnya, jika anda bekerja dengan tatasusunan, gunakan T[] atau Tatasusunan
let value: any = 42; if (typeof value === 'string') { let stringLength = (value as string).length; }
Permudahkan Di Mana Mungkin: Jangan terlalu rumitkan kod dengan generik yang tidak diperlukan. Jika jenis mudah (seperti rentetan atau nombor) berfungsi dengan baik, jangan cuba generalisasikannya dengan generik. Gunakan generik apabila anda ingin menjadikan fungsi atau kelas fleksibel dengan jenis yang berbeza.
Gunakan Generik Lalai: Jika anda ingin menjadikan generik lebih mudah digunakan, anda boleh menetapkan jenis lalai sekiranya pengguna tidak menyediakannya.
let value: any = "Hello!"; value = 42; // No problem, even though it started as a string.
Di sini, jika pengguna tidak menentukan jenis, T akan lalai kepada rentetan.
Dengan memahami cara generik berfungsi dan masa untuk menggunakannya, anda boleh mengelakkan kesilapan biasa dan menjadikan kod anda lebih fleksibel, boleh dibaca dan boleh diselenggara.
TypeScript mempunyai fail konfigurasi yang dipanggil tsconfig.json di mana anda boleh menetapkan pelbagai pilihan untuk menyesuaikan cara TypeScript menyusun kod anda. Konfigurasi ini membolehkan anda menguatkuasakan peraturan yang lebih ketat dan menangkap kemungkinan ralat lebih awal, sebelum ia menyebabkan masalah dalam kod anda.
Jika anda tidak memberi perhatian kepada konfigurasi TypeScript, ia mungkin tidak menangkap ralat atau isu tertentu yang boleh membawa kepada pepijat atau masalah dalam kod anda. Contohnya, TypeScript mungkin membenarkan anda menulis kod yang biasanya akan dibenderakan sebagai tidak betul jika tetapan yang betul didayakan.
Dengan mengabaikan tetapan ini, anda mungkin terlepas amaran penting dan menjadikan kod anda kurang selamat.
Mengapa ia penting: Apabila ketat didayakan, TypeScript menyemak perkara seperti pembolehubah tidak dimulakan, semakan nol dan banyak lagi. Ini membantu anda mengetahui potensi isu lebih awal.
let value: any = "Hello, world!"; let stringLength = (value as string).length;
Mengapa ia penting: Dengan noImplicitAny, TypeScript memaksa anda untuk menentukan jenis, menghalang anda daripada menggunakan mana-mana dan kehilangan potensi pepijat yang mungkin ditangkap oleh semakan jenis.
let value: any = 42; let stringLength = (value as string).length; // This will throw an error at runtime
Mengapa ia penting: Tanpa tetapan ini, TypeScript akan membenarkan null dan undefined untuk diberikan kepada mana-mana pembolehubah, yang boleh membawa kepada ralat masa jalan.
let value: any = 42; if (typeof value === 'string') { let stringLength = (value as string).length; }
Dayakan Mod Ketat: Sentiasa dayakan bendera ketat dalam tsconfig.json anda. Ini secara automatik akan menghidupkan beberapa tetapan berguna, termasuk noImplicitAny dan strictNullChecks. Ini adalah salah satu cara terbaik untuk memastikan kod anda selamat dan bebas ralat yang mungkin.
Semak dan Sesuaikan Tetapan: Luangkan sedikit masa untuk menyemak senarai penuh pilihan pengkompil TypeScript. Sesuaikan mereka untuk memenuhi keperluan projek anda. Anda boleh mendayakan atau melumpuhkan semakan tertentu untuk menjadikan kod anda lebih dipercayai dan boleh diselenggara.
Sentiasa Dayakan noImplicitAny: Elakkan mana-mana jenis melainkan benar-benar perlu. Dengan mendayakan noImplicitAny, anda akan terpaksa memikirkan jenis pembolehubah anda, yang akan menjadikan kod anda lebih selamat.
Gunakan strictNullChecks untuk Menangkap Ralat Null: Nilai null boleh menyebabkan pepijat dengan mudah jika tidak dikendalikan dengan berhati-hati. Dengan mendayakan strictNullChecks, anda memastikan bahawa null atau undefined tidak tergelincir ke tempat yang boleh menyebabkan isu.
Dengan mengkonfigurasi tetapan TypeScript dengan betul, anda boleh mengelakkan perangkap biasa dan menjadikan kod anda lebih dipercayai, lebih mudah diselenggara dan kurang terdedah kepada pepijat.
TypeScript ialah alat berkuasa yang boleh membantu pembangun menulis kod yang lebih selamat dan boleh dipercayai, tetapi mudah untuk membuat kesilapan semasa anda baru bermula. Kami telah merangkumi perangkap TypeScript yang paling biasa, seperti menyalahgunakan penegasan jenis, menggunakan mana-mana secara berlebihan, mengabaikan kebolehtelapan dan salah faham generik. Kesilapan ini boleh membawa kepada pepijat yang tidak dijangka dan kod yang lebih sukar untuk diselenggara.
Berikut ialah senarai semak pantas untuk mengelakkan kesilapan ini:
Dengan memahami kesilapan biasa ini dan mengikuti amalan terbaik yang digariskan dalam artikel ini, anda akan dapat menulis kod TypeScript yang lebih bersih, selamat dan lebih boleh diselenggara.
Harapi ciri TypeScript dan biarkan ia membantu anda menulis aplikasi yang lebih dipercayai dengan lebih sedikit pepijat. Teruskan belajar dan selamat mengekod!
Atas ialah kandungan terperinci Perangkap TypeScript: Kesilapan Teratas Yang Pembangun Buat dan Cara Mengelaknya. Untuk maklumat lanjut, sila ikut artikel berkaitan lain di laman web China PHP!