Antara muka Java, tidak seperti kelas, tidak boleh digunakan secara langsung. Sebaliknya, mereka menentukan satu set kaedah yang mesti dilaksanakan oleh mana-mana kelas yang melaksanakan antara muka. Untuk memastikan kaedah ini berinteraksi dengan betul dengan data yang dikongsi, pembolehubah antara muka diisytiharkan sebagai statik dan muktamad secara lalai.
Lalai Statik:
Philip Shaw, dalam Java FAQ reka bentuk antara muka, menerangkan bahawa pembolehubah antara muka adalah statik kerana ia tidak boleh dikaitkan dengan contoh tertentu antara muka. Mereka mesti diberikan nilai dalam konteks statik, di mana tiada kejadian wujud. Ini memastikan bahawa semua kelas yang melaksanakan antara muka berkongsi nilai yang sama untuk pembolehubah.
Lalai Akhir:
Pengubah suai akhir untuk pembolehubah antara muka menghalang mereka daripada ditugaskan semula sebaik sahaja ia dimulakan. Ini menjamin bahawa nilai yang diberikan semasa definisi antara muka kekal malar sepanjang hayat program. Akibatnya, pembolehubah antara muka berkelakuan sebagai pemalar benar, memastikan ketekalan merentas semua kelas pelaksana.
Dengan menggunakan kedua-dua pengubah suai statik dan akhir sebagai lalai, antara muka Java memastikan tugasan pembolehubah dikongsi merentas kelas dan kekal tidak berubah. Reka bentuk ini menyokong perkongsian data biasa dan penguatkuasaan nilai malar untuk sifat penting dalam definisi antara muka.
Atas ialah kandungan terperinci Mengapakah Pembolehubah Antara Muka Java Statik dan Akhir secara Lalai?. Untuk maklumat lanjut, sila ikut artikel berkaitan lain di laman web China PHP!