Bilakah Anda Harus Mengelakkan Getters dan Setters dalam Pengaturcaraan Berorientasikan Objek?

Penetap dan Penetap: Mereka Bentuk Dengan Kebijaksanaan

Dalam kejuruteraan perisian, getter dan setter berfungsi sebagai pengakses dan pengubahsuai pembolehubah persendirian, masing-masing. Walaupun ia boleh menjadi penting untuk amalan pengaturcaraan berorientasikan objek yang baik, terdapat perdebatan mengenai potensi kelemahan reka bentuk mereka.

Satu kritikan biasa ialah getter dan setter mencipta pelanggaran pengkapsulan yang tidak perlu, mendedahkan pembolehubah dalaman untuk manipulasi. Pertimbangkan coretan kod berikut:

private int score;

public int getScore() { return score; }

public void setScore(int score) { this.score = score; }

Kaedah getScore() membenarkan akses terus kepada pembolehubah skor peribadi, manakala setScore() mendayakan penetapan nilai arbitrari. Ini boleh membawa kepada perubahan keadaan yang tidak konsisten atau tidak sah, seperti yang digambarkan dalam kod di bawah:

// Attempt to increment score by destroying an enemy
game.setScore(game.getScore() + ENEMY_DESTROYED_SCORE);

Pendekatan ini terdedah kepada ralat jika markah hanya boleh meningkat, bukannya ditetapkan sewenang-wenangnya. Reka bentuk yang lebih sesuai ialah mencipta kaedah khusus yang merangkumi operasi kenaikan skor:

public void addScore(int delta) { score += delta; }

Dengan menyekat penetap dan memperkenalkan kaedah alternatif untuk manipulasi skor, reka bentuk ini memastikan ketekalan data dan menghalang peralihan keadaan tidak sah .

Selain itu, getter dan setter boleh menyebabkan gandingan yang ketat antara objek. Pertimbangkan contoh berikut di mana status "hidup" objek dikawal melalui kaedah setter dan getter:

private boolean alive = true;

public boolean isAlive() { return alive; }

public void setAlive(boolean alive) { this.alive = alive; }

Jika pelaksanaan logik ini berubah pada masa hadapan, tandatangan getter dan setter akan kekal sama untuk dikekalkan keserasian. Walau bagaimanapun, ini boleh membawa kepada situasi di mana struktur data asas (cth., boolean yang mewakili status "hidup") tidak lagi menggambarkan keadaan objek dengan tepat.

Untuk menangani kebimbangan reka bentuk ini, adalah disyorkan untuk mencipta kaedah yang secara langsung melakukan tindakan yang diingini dan bukannya bergantung semata-mata pada getter dan setter. Sebagai contoh, status "hidup" boleh dikendalikan melalui kaedah khusus:

private int hp; // Hit points set in constructor

public boolean isAlive() { return hp > 0; } // Same method signature

public void kill() { hp = 0; } // Same method signature

public void damage(int damage) { hp -= damage; }

Pendekatan ini merangkumi logik untuk memanipulasi status hidup objek dan menyediakan antara muka yang jelas dan ringkas untuk objek lain berinteraksi dengannya .

Kesimpulannya, walaupun pengambil dan penetap boleh berguna dalam situasi tertentu, adalah penting untuk mengetahui potensi kelemahan reka bentuk mereka. Dengan menerima corak reka bentuk alternatif yang mengutamakan ketekalan data, pengkapsulan objek dan gandingan longgar, pembangun boleh mencipta perisian yang lebih teguh dan boleh diselenggara dalam jangka masa panjang.

Atas ialah kandungan terperinci Bilakah Anda Harus Mengelakkan Getters dan Setters dalam Pengaturcaraan Berorientasikan Objek?. Untuk maklumat lanjut, sila ikut artikel berkaitan lain di laman web China PHP!