Python mungkin tidak menyokong pembolehubah pembolehubah, tetapi terdapat pendekatan alternatif untuk mencapai kefungsian yang serupa.
Satu kaedah yang berkesan ialah melalui penggunaan kamus. Kamus, diwakili sebagai pendakap kerinting, ialah koleksi pasangan nilai kunci. Kunci bertindak sebagai label, manakala nilainya boleh berupa apa-apa jenis data.
Contohnya:
dct = {'x': 1, 'y': 2, 'z': 3}
Untuk mendapatkan semula nilai, gunakan kunci yang sesuai:
value = dct["y"] # Output: 2
Teknik ini membolehkan anda mencipta pembolehubah pembolehubah secara berkesan dengan menggunakan rentetan sebagai kunci kamus:
x = "name" person = {"name": "John Doe"}
Kini anda boleh mengakses nilai "nama" sebagai:
person[x] # Output: John Doe
Alternatif lain ialah menggunakan senarai, terutamanya jika anda sedang mempertimbangkan urutan nilai. Senarai ialah urutan unsur tersusun, diakses menggunakan indeks integer bermula dari 0:
lst = ['foo', 'bar', 'baz']
Untuk mendapatkan semula elemen, nyatakan indeksnya:
element = lst[1] # Output: bar
Secara amnya, menggunakan kamus membolehkan lebih banyak lagi struktur data yang dinamik dan fleksibel, manakala senarai cemerlang dalam mengurus urutan tertib dengan cekap.
Atas ialah kandungan terperinci Bagaimanakah Saya Boleh Mensimulasikan Pembolehubah Pembolehubah dalam Python?. Untuk maklumat lanjut, sila ikut artikel berkaitan lain di laman web China PHP!