Pengenalan
JavaScript ialah bahasa pengaturcaraan yang berkuasa tetapi tidak difahami. Sesetengah orang suka mengatakan bahawa ia adalah bahasa pengaturcaraan berorientasikan objek, atau ia adalah bahasa pengaturcaraan berfungsi. Orang lain suka mengatakan bahawa ia bukan bahasa pengaturcaraan berorientasikan objek, atau ia bukan bahasa pengaturcaraan berfungsi. Yang lain berpendapat bahawa ia mempunyai ciri-ciri bahasa berorientasikan objek dan bahasa berfungsi, atau ia tidak berorientasikan objek atau berfungsi Baik, mari kita ketepikan hujah-hujah tersebut buat masa ini.
Mari kita andaikan bahawa kita berkongsi misi: untuk menulis atur cara menggunakan sebanyak mungkin prinsip pengaturcaraan berfungsi dalam skop bahasa JavaScript.
Pertama sekali, kita perlu membersihkan salah tanggapan tersebut tentang pengaturcaraan berfungsi dalam fikiran kita.
Pengaturcaraan fungsional yang (sangat) salah faham di dunia JS
Nampaknya terdapat beberapa pembangun yang menggunakan JavaScript dalam paradigma berfungsi sepanjang hari. Saya masih akan mengatakan bahawa terdapat sebilangan besar pembangun JavaScript yang tidak benar-benar memahami maksud sebenar pura-pura itu.
Saya yakin bahawa keadaan ini disebabkan oleh fakta bahawa banyak bahasa pembangunan web yang digunakan pada bahagian pelayan berasal daripada bahasa C, dan bahasa C jelas bukan bahasa pengaturcaraan yang berfungsi.
Nampaknya terdapat dua tahap kekeliruan Mari kita gunakan contoh berikut yang sering digunakan dalam jQuery untuk menggambarkan tahap pertama kekeliruan:
$(".signup").click(function(event){ $("#signupModal").show(); event.preventDefault(); });
Hei, lihat dengan teliti. Saya lulus fungsi tanpa nama sebagai parameter, yang dikenali dalam dunia JavaScript sebagai fungsi "CallBack".
Adakah sesiapa benar-benar menganggap ini pengaturcaraan berfungsi? Tidak sama sekali!
Contoh ini menunjukkan ciri utama bahasa berfungsi: berfungsi sebagai parameter. Sebaliknya, contoh 3 baris ini juga bertentangan dengan hampir semua paradigma pengaturcaraan berfungsi yang lain.
Kekacauan tahap kedua adalah lebih halus. Selepas membaca ini, beberapa pembangun JS yang mencari trend berfikir secara rahsia.
Baiklah! Tetapi saya sudah tahu semua yang perlu diketahui tentang pengaturcaraan berfungsi. Saya menggunakan Underscore.js pada semua projek saya.
Underscore.js ialah perpustakaan JavaScript popular yang digunakan di mana-mana. Sebagai contoh, saya mempunyai satu set perkataan, dan saya perlu mendapatkan satu set di mana setiap elemen dalam set adalah dua huruf pertama bagi setiap perkataan. Melaksanakan ini dengan Underscore.js agak mudah:
var firstTwoLetters = function(words){ return _.map(words,function(word){ return _.first(word,2); }); };
Lihat! Lihat Wizardry JavaScript. Saya menggunakan fungsi aplikasi berfungsi lanjutan ini seperti _.map dan _.first. Ada apa-apa lagi yang awak nak cakap, Leland?
Walaupun sorotan dan fungsi seperti _.map adalah kepingan paradigma berfungsi yang sangat berharga, cara kod disusun seperti yang digunakan dalam contoh ini nampaknya... bertele-tele dan terlalu sukar untuk saya fahami. Adakah kita benar-benar perlu melakukan ini?
Jika kita mula berfikir dengan pemikiran yang lebih "berfungsi", mungkin kita boleh menukar contoh di atas kepada ini:
// ...一点魔法 var firstTwoLetters = map(first(2));
Fikirkan dengan teliti, satu baris kod mengandungi maklumat yang sama seperti lima baris kod di atas. perkataan dan perkataan hanyalah parameter/tempat letak. Teras kaedah ini adalah untuk menggabungkan fungsi peta, fungsi pertama dan pemalar 2 dengan cara yang lebih jelas.
Adakah JavaScript bahasa pengaturcaraan berfungsi?
Tiada formula ajaib untuk menentukan sama ada sesuatu bahasa itu bahasa "berfungsi". Sesetengah bahasa jelas berfungsi, sama seperti bahasa lain jelas tidak berfungsi, tetapi terdapat banyak bahasa yang terletak di suatu tempat di tengah yang tidak jelas.
Jadi berikut adalah beberapa "bahan" yang biasa digunakan dan penting dalam bahasa berfungsi (JavaScript boleh menggunakan simbol tebal)
Ini sama sekali bukan senarai eksklusif, tetapi kami sekurang-kurangnya akan membincangkan satu persatu tiga ciri terpenting Javascript yang membolehkan kami menulis program dengan cara yang berfungsi.
Mari kita lihat setiap satu dengan lebih dekat:
Fungsi ialah "warga kelas pertama"
Yang ini mungkin yang paling jelas daripada semua bahan, dan mungkin yang paling biasa dalam banyak bahasa pengaturcaraan moden.
Pembolehubah setempat dalam JavaScript ditakrifkan melalui kata kunci var.
var foo = "bar";
Sangat mudah untuk menentukan fungsi sebagai pembolehubah tempatan dalam JavaScript.
var add = function (a, b) { return a + b; }; var even = function (a) { return a % 2 === 0; };
Ini semua fakta, pembolehubah: tambah pembolehubah dan pembolehubah malah mewujudkan hubungan rujukan dengan definisi fungsi dengan diberikan nilai Perhubungan rujukan ini boleh ditukar pada bila-bila masa jika perlu.
// capture the old version of the function var old_even = even; // assign variable `even` to a new, different function even = function (a) { return a & 1 === 0; };
Sudah tentu, ini bukan sesuatu yang istimewa. Tetapi ciri penting sebagai "warganegara kelas pertama" membolehkan kita menghantar fungsi kepada fungsi lain sebagai parameter. Contohnya:
var binaryCall = function (f, a, b) { return f(a, b); };
这是一个函数,他接受了一个二元函数f,和两个参数a,b,然后调用这个二元函数f,该二元函数f以a、b为输入参数。
add(1,2) === binaryCall(add, 1, 2); // true
这样做看起来有点笨拙,但是当把接下来的函数式编程“配料”合并考虑的时候,牛叉之处就显而易见了…
函数能返回函数(换个说法“高阶函数”)
事情开始变的酷起来。尽管开始比较简单。函数最终以新的函数作为返回值。举个例子:
var applyFirst = function (f, a) { return function (b) { return f(a, b); }; };
这个函数(applyFirst)接受一个二元函数作为其中一个参数,可以把第一个参数(即二元函数)看作是这个applyFirst函数的“部分操作”,然后返回一个一元(一个参数)函数,该一元函数被调用的时候返回外部函数的第一个参数(f)的二元函数f(a, b)。返回两个参数的二元函数。
让我们再谈谈一些函数,例如mult(乘法)函数:
var mult = function(a, b) { return a * b; };
依循mult(乘法)函数的逻辑,我们可以写一个新的函数double(乘方):
var double = applyFirst(mult, 2); double(32); // 64 double(7.5); // 15
这就是偏函数,在FP中经常会用到。(译注:FP全名为 Functional Programming 函数式程序设计 )
我们当然可以像applyFirst那样定义函数:
var curry2 = function (f) { return function (a) { return function (b) { return f(a, b); }; }; };
现在,我想要一个double(乘方)函数,我们换种方式做:
var double = curry2(mult)(2);
这种方式被称作“函数柯里化”。有点类似partial application(偏函数应用),但是更强大一点。
准确的说,函数式编程之所以强大,大部分因于此。简单和易理解的函数成为我们构筑软件的基础构件。当拥有高水平的组织能力、很少重用的逻辑的时候,函数能够被组合和混合在一起用来表达出更复杂的行为。
高阶函数可以得到的乐趣更多。让我们看两个例子:
1.翻转二元函数参数顺序
// flip the argument order of a function var flip = function (f) { return function (a, b) { return f(b, a); }; }; divide(10, 5) === flip(divide)(5, 10); // true
2.创建一个组合了其他函数的函数
// return a function that's the composition of two functions... // compose (f, g)(x) -> f(g(x)) var compose = function (f1, f2) { return function (x) { return f1(f2(x)); }; }; // abs(x) = Sqrt(x^2) var abs = compose(sqrt, square); abs(-2); // 2
这个例子创建了一个实用的函数,我们可以使用它来记录下每次函数调用。
var logWrapper = function (f) { return function (a) { console.log('calling "' + f.name + '" with argument "' + a); return f(a); }; }; var app_init = function(config) { /* ... */ }; if(DEBUG) { // log the init function if in debug mode app_init = logWrapper(app_init); } // logs to the console if in debug mode app_init({ /* ... */ });
词法闭包+作用域
我深信理解如何有效利用闭包和作用域是成为一个伟大JavaScript开发者的关键。
那么…什么是闭包?
简单的说,闭包就是内部函数一直拥有父函数作用域的访问权限,即使父函数已经返回。<译注4>
可能需要个例子。
var createCounter = function () { var count = 0; return function () { return ++count; }; }; var counter1 = createCounter(); counter1(); // 1 counter1(); // 2 var counter2 = createCounter(); counter2(); // 1 counter1(); // 3
一旦createCounter函数被调用,变量count就被分配一个新的内存区域。然后,返回一个函数,这个函数持有对变量count的引用,并且每次调用的时候执行count加1操作。
注意从createCounter函数的作用域之外,我们是没有办法直接操作count的值。Counter1和Counter2函数可以操作各自的count变量的副本,但是只有在这种非
常具体的方式操作count(自增1)才是被支持的。
在JavaScript,作用域的边界检查只在函数被声明的时候。逐个函数,并且仅仅逐个函数,拥有它们各自的作用域表。(注:在ECMAScript 6中不再是这样,因为let的引入)
一些进一步的例子来证明这论点:
// global scope var scope = "global"; var foo = function(){ // inner scope 1 var scope = "inner"; var myscope = function(){ // inner scope 2 return scope; }; return myscope; }; console.log(foo()()); // "inner" console.log(scope); // "global"
关于作用域还有一些重要的事情需要考虑。例如,我们需要创建一个函数,接受一个数字(0-9),返回该数字相应的英文名称。
简单点,有人会这样写:
// global scope... var names = ['zero','one','two','three','four','five','six','seven','eight','nine']; var digit_name1 = function(n){ return names[n]; };
但是缺点是,names定义在了全局作用域,可能会意外的被修改,这样可能致使digit_name1函数所返回的结果不正确。
那么,这样写:
var digit_name2 = function(n){ var names = ['zero','one','two','three','four','five','six','seven','eight','nine']; return names[n]; };
这次把names数组定义成函数digit_name2局部变量.这个函数远离了意外风险,但是带来了性能损失,由于每次digit_name2被调用的时候,都将重新为names数组定义和分配空间。换个例子如果names是个非常大的数组,或者可能digit_name2函数在一个循环中被调用多次,这时候性能影响将非常明显。
// "An inner function enjoys that context even after the parent functions have returned." var digit_name3 = (function(){ var names = ['zero','one','two','three','four','five','six','seven','eight','nine']; return function(n){ return names[n]; }; })();
这时候我们面临第三个选择。这里我们实现立即调用的函数表达式,仅仅实例化names变量一次,然后返回digit_name3函数,在 IIFE (Immediately-Invoked-Function-Expression 立即执行表达式)的闭包函数持有names变量的引用。
这个方案兼具前两个的优点,回避了缺点。搞定!这是一个常用的模式用来创建一个不可被外部环境修改“private”(私有)状态。