Apakah itu penutupan
Apakah penutupan? Penutupan ialah Penutupan, iaitu ciri baharu yang tidak ada pada bahasa statik. Tetapi penutupan bukanlah sesuatu yang terlalu rumit untuk difahami Secara ringkasnya, penutupan ialah:
Penutupan ialah koleksi pembolehubah tempatan sesuatu fungsi, tetapi pembolehubah tempatan ini akan terus wujud selepas fungsi itu kembali.
Penutupan ialah "tindanan" fungsi yang tidak dikeluarkan selepas fungsi itu kembali akan Menjana penutup Definisi kedua di atas adalah tambahan kepada definisi pertama, mengekstrak subjek, predikat dan objek definisi pertama - penutupan ialah set 'pembolehubah tempatan' sesuatu fungsi. Cuma pembolehubah tempatan ini boleh diakses selepas fungsi kembali. (Ini bukan definisi rasmi, tetapi definisi ini sepatutnya lebih membantu anda memahami penutupan)
Amat penting untuk memahami penutupan Javascript Artikel ini cuba memahami konsep ini dengan contoh yang paling mudah.
function greet(sth){ return function(name){ console.log(sth + ' ' + name); } } //hi darren greet('hi')('darren');
Atau boleh ditulis seperti ini:
var sayHi = greet('hi'); sayHi('darren');
Persoalan yang ingin kami tanyakan ialah: Mengapa fungsi dalaman salam boleh menggunakan pembolehubah sth?
Operasi dalamannya adalah kira-kira seperti berikut:
→ Cipta konteks global
→ Jalankan pernyataan var sayHi = greet('hi'); untuk mencipta konteks salam, dan pembolehubah sth disimpan dalam konteks salam.
→ Teruskan melaksanakan pernyataan dalam fungsi salam dan kembalikan fungsi tanpa nama Walaupun konteks salam hilang daripada timbunan, pembolehubah sth masih wujud dalam ruang tertentu dalam ingatan.
→ Teruskan melaksanakan sayHi('darren'); mencipta konteks sayHi dan cuba mencari pembolehubah sth, tetapi tiada pembolehubah sth dalam konteks sayHi. Konteks sayHi akan mengikuti rantai skop untuk mencari memori yang sepadan dengan pembolehubah sth. Fungsi luar adalah seperti penutupan, dan fungsi dalamannya boleh menggunakan pembolehubah fungsi luar.
Contoh ringkas penutupan
function buildFunctions(){ var funcArr = []; for(var i = 0; i < 3; i++){ funcArr.push(function(){console.log(i)}); } return funcArr; } var fs = buildFunctions(); fs[0](); //3 fs[1](); //3 fs[2](); //3
Di atas, kenapa keputusannya bukan 0, 1, 2?
--Oleh kerana i berfungsi sebagai pembolehubah penutupan, nilai semasanya ialah 3 dan digunakan oleh fungsi dalaman. Untuk mencapai kesan yang diingini, anda boleh mencipta konteks bebas untuk setiap traversal semasa traversal supaya ia tidak terjejas oleh penutupan. Fungsi pencetus kendiri boleh melaksanakan konteks bebas.
function buildFunctions(){ var funcArr = []; for(var i = 0; i < 3; i++){ funcArr.push((function(j){ return function(){ console.log(j); }; }(i))); } return funcArr; } var fs = buildFunctions(); fs[0](); //0 fs[1](); //1 fs[2](); //2
Dua contoh dalam artikel ini betul-betul menggambarkan dua aspek penutupan: satu ialah fungsi dalaman menggunakan pembolehubah penutupan, dan satu lagi ialah fungsi dalaman ditulis dalam fungsi pencetus sendiri untuk mengelakkan daripada terjejas oleh penutupan.
Sebagai pembolehubah tempatan, ia boleh diakses oleh kod dalam fungsi Ini tidak berbeza daripada bahasa statik. Perbezaan dengan penutupan ialah pembolehubah tempatan masih boleh diakses oleh kod di luar fungsi selepas pelaksanaan fungsi tamat. Ini bermakna fungsi mesti mengembalikan "rujukan" yang menunjuk kepada penutupan, atau memberikan "rujukan" ini kepada pembolehubah luaran untuk memastikan pembolehubah tempatan dalam penutupan boleh diakses oleh kod luaran. Sudah tentu, entiti yang mengandungi rujukan ini harus menjadi objek, kerana dalam Javascript, kecuali untuk jenis asas, semua yang lain adalah objek. Malangnya, ECMAScript tidak menyediakan ahli dan kaedah yang berkaitan untuk mengakses pembolehubah tempatan dalam penutupan. Tetapi dalam ECMAScript, fungsi dalaman () ditakrifkan dalam objek fungsi ialah pembolehubah tempatan yang boleh terus mengakses fungsi luaran Melalui mekanisme ini, kita boleh melengkapkan akses kepada penutupan dengan cara berikut.
function greeting(name) { var text = 'Hello ' + name; // local variable // 每次调用时,产生闭包,并返回内部函数对象给调用者 return function () { alert(text); } } var sayHello=greeting( "Closure" ); sayHello() // 通过闭包访问到了局部变量text
上述代码的执行结果是:Hello Closure,因为sayHello()函数在greeting函数执行完毕后,仍然可以访问到了定义在其之内的局部变量text。
好了,这个就是传说中闭包的效果,闭包在Javascript中有多种应用场景和模式,比如Singleton,Power Constructor等这些Javascript模式都离不开对闭包的使用。
ECMAScript闭包模型
ECMAScript到底是如何实现闭包的呢?想深入了解的亲们可以获取ECMAScript 规范进行研究,我这里也只做一个简单的讲解,内容也是来自于网络。
在ECMAscript的脚本的函数运行时,每个函数关联都有一个执行上下文场景(Execution Context) ,这个执行上下文场景中包含三个部分
文法环境(The LexicalEnvironment)
变量环境(The VariableEnvironment)
this绑定
其中第三点this绑定与闭包无关,不在本文中讨论。文法环境中用于解析函数执行过程使用到的变量标识符。我们可以将文法环境想象成一个对象,该对 象包含了两个重要组件,环境记录(Enviroment Recode),和外部引用(指针)。环境记录包含包含了函数内部声明的局部变量和参数变量,外部引用指向了外部函数对象的上下文执行场景。全局的上下文 场景中此引用值为NULL。这样的数据结构就构成了一个单向的链表,每个引用都指向外层的上下文场景。
例如上面我们例子的闭包模型应该是这样,sayHello函数在最下层,上层是函数greeting,最外层是全局场景。如下图:
因此当sayHello被调用的时候,sayHello会通过上下文场景找到局部变量text的值,因此在屏幕的对话框中显示出”Hello Closure”
变量环境(The VariableEnvironment)和文法环境的作用基本相似,具体的区别请参看ECMAScript的规范文档。
闭包的样列
前面的我大致了解了Javascript闭包是什么,闭包在Javascript是怎么实现的。下面我们通过针对一些例子来帮助大家更加深入的理解闭包,下面共有5个样例,例子来自于JavaScript Closures For Dummies(镜像)。
例子1:闭包中局部变量是引用而非拷贝
function say667() { // Local variable that ends up within closure var num = 666; var sayAlert = function() { alert(num); } num++; return sayAlert; } var sayAlert = say667(); sayAlert()
因此执行结果应该弹出的667而非666。
例子2:多个函数绑定同一个闭包,因为他们定义在同一个函数内。
function setupSomeGlobals() { // Local variable that ends up within closure var num = 666; // Store some references to functions as global variables gAlertNumber = function() { alert(num); } gIncreaseNumber = function() { num++; } gSetNumber = function(x) { num = x; } } setupSomeGolbals(); // 为三个全局变量赋值 gAlertNumber(); //666 gIncreaseNumber(); gAlertNumber(); // 667 gSetNumber(12);// gAlertNumber();//12
例子3:当在一个循环中赋值函数时,这些函数将绑定同样的闭包
function buildList(list) { var result = []; for (var i = 0; i < list.length; i++) { var item = 'item' + list[i]; result.push( function() {alert(item + ' ' + list[i])} ); } return result; } function testList() { var fnlist = buildList([1,2,3]); // using j only to help prevent confusion - could use i for (var j = 0; j < fnlist.length; j++) { fnlist[j](); } }
testList的执行结果是弹出item3 undefined窗口三次,因为这三个函数绑定了同一个闭包,而且item的值为最后计算的结果,但是当i跳出循环时i值为4,所以list[4]的结果为undefined.
例子4:外部函数所有局部变量都在闭包内,即使这个变量声明在内部函数定义之后。
function sayAlice() { var sayAlert = function() { alert(alice); } // Local variable that ends up within closure var alice = 'Hello Alice'; return sayAlert; } var helloAlice=sayAlice(); helloAlice();
执行结果是弹出”Hello Alice”的窗口。即使局部变量声明在函数sayAlert之后,局部变量仍然可以被访问到。
例子5:每次函数调用的时候创建一个新的闭包
function newClosure(someNum, someRef) { // Local variables that end up within closure var num = someNum; var anArray = [1,2,3]; var ref = someRef; return function(x) { num += x; anArray.push(num); alert('num: ' + num + '\nanArray ' + anArray.toString() + '\nref.someVar ' + ref.someVar); } } closure1=newClosure(40,{someVar:'closure 1'}); closure2=newClosure(1000,{someVar:'closure 2'}); closure1(5); // num:45 anArray[1,2,3,45] ref:'someVar closure1' closure2(-10);// num:990 anArray[1,2,3,990] ref:'someVar closure2'
闭包的应用
Singleton 单件:
var singleton = function () { var privateVariable; function privateFunction(x) { ...privateVariable... } return { firstMethod: function (a, b) { ...privateVariable... }, secondMethod: function (c) { ...privateFunction()... } }; }();
这个单件通过闭包来实现。通过闭包完成了私有的成员和方法的封装。匿名主函数返回一个对象。对象包含了两个方法,方法1可以方法私有变量,方法2访 问内部私有函数。需要注意的地方是匿名主函数结束的地方的'()',如果没有这个'()'就不能产生单件。因为匿名函数只能返回了唯一的对象,而且不能被 其他地方调用。这个就是利用闭包产生单件的方法。