Dalam Linux, penyusunan dan pemasangan bermaksud menukar kod sumber menjadi fail kod boleh laku mesin berdasarkan perkakasan, kernel dan persekitaran mesin itu sendiri, dan kemudian memasang fail boleh laku ke dalam sistem pengendalian. Oleh kerana ia disusun untuk persekitaran perisian dan perkakasan tempatan, program binari yang dijana secara teorinya mempunyai prestasi yang lebih baik dan menjimatkan sumber apabila dijalankan.
Persekitaran pengendalian tutorial ini: sistem linux7.3, komputer Dell G3.
Kompilasi: Tukar kod sumber kepada fail kod boleh laku mesin.
Pemasangan: Pasang fail boleh laku ke dalam sistem pengendalian sebelum ia boleh digunakan.
Menyusun dan memasang cara menggunakan kod sumber, menyusunnya mengikut perkakasan, kernel dan persekitaran mesin itu sendiri, dan menjana fail binari Kelebihannya ialah tidak kira apa mesin itu ialah, selagi ia mempunyai persekitaran kompilasi yang lengkap (pada asasnya Semua pengedaran Linux di Internet mempunyai set lengkap persekitaran kompilasi mereka sendiri), dan anda boleh menjana pakej binari yang sesuai untuk mesin anda sendiri Pada masa yang sama, kerana ia disusun untuk persekitaran perisian dan perkakasan tempatan, program binari yang dijana secara teorinya mempunyai prestasi yang lebih baik apabila dijalankan, ia menjimatkan sumber.
Kelemahan: Proses penyusunan adalah menyusahkan untuk pemula (sudah tentu, ia juga sangat pantas jika anda biasa dengannya), dan menaik taraf adalah menyusahkan (sudah tentu penyusunan dan pemasangan proses beberapa program akan menyelesaikan peningkatan dengan sendirinya) Konflik dan liputan)
Nota:
Untuk menjalankan kod sumber, ia mesti terlebih dahulu ditukar kepada kod mesin binari. Ini adalah tugas penyusun.
Sebagai contoh, ambil kod sumber berikut (dengan andaian nama fail ialah test.c).
#include <stdio.h>
int main(void)
{
fputs("Hello, world!\n", stdout);
return 0;
}</stdio.h>Ia perlu diproses oleh pengkompil sebelum ia boleh dijalankan.
$ gcc test.c $ ./a.out Hello, world!
Untuk projek yang kompleks, proses penyusunan mesti dibahagikan kepada tiga langkah.
$ ./configure $ make $ make install
Carta alir proses penyusunan:
Sebelum pengkompil mula berfungsi, ia perlu mengetahui persekitaran sistem semasa, seperti di mana perpustakaan standard, di mana perisian dipasang, komponen apa yang perlu dipasang, dsb. Ini kerana persekitaran sistem komputer yang berbeza adalah berbeza Dengan menentukan parameter kompilasi, pengkompil boleh menyesuaikan secara fleksibel dengan persekitaran dan menyusun kod mesin yang boleh dijalankan dalam pelbagai persekitaran. Langkah menentukan parameter kompilasi ini dipanggil "konfigurasi".
Maklumat konfigurasi ini disimpan dalam fail konfigurasi, yang mengikut konvensyen ialah fail skrip yang dipanggil konfigurasi. Biasanya ia dijana oleh alat autoconf. Pengkompil mempelajari parameter kompilasi dengan menjalankan skrip ini.
Skrip konfigurasi telah mencuba yang terbaik untuk mengambil kira perbezaan antara sistem yang berbeza dan menyediakan nilai lalai untuk pelbagai parameter kompilasi. Jika persekitaran sistem pengguna adalah istimewa atau mempunyai beberapa keperluan khusus, dia perlu menyediakan parameter kompilasi secara manual kepada skrip konfigurasi.
$ ./configure --prefix=/www --with-mysql
Kod di atas ialah konfigurasi kompilasi kod sumber PHP Pengguna menentukan bahawa fail yang dipasang disimpan dalam direktori www, dan sokongan untuk modul mysql ditambah semasa penyusunan.
Kod sumber pasti akan menggunakan fungsi perpustakaan standard (pustaka standard) dan fail pengepala (header) . Mereka boleh disimpan dalam mana-mana direktori pada sistem Sebenarnya tiada cara untuk pengkompil mengesan lokasi mereka secara automatik. Ia hanya boleh diketahui melalui fail konfigurasi.
Langkah kedua penyusunan ialah mengetahui lokasi perpustakaan standard dan fail pengepala daripada fail konfigurasi. Secara umumnya, fail konfigurasi akan memberikan senarai beberapa direktori tertentu. Apabila menyusun, pengkompil akan pergi ke direktori ini untuk mencari sasaran.
Untuk projek besar, selalunya terdapat kebergantungan antara fail kod sumber dan pengkompil perlu menentukan susunan penyusunan. Dengan mengandaikan bahawa fail A bergantung pada fail B, pengkompil harus memastikan dua perkara berikut.
（1）只有在B文件编译完成后，才开始编译A文件。 （2）当B文件发生变化时，A文件会被重新编译。
Tertib kompilasi disimpan dalam fail yang dipanggil makefile, yang menyenaraikan fail mana yang disusun dahulu dan fail mana yang disusun kemudian. Fail makefile dijana dengan menjalankan skrip konfigurasi, itulah sebabnya konfigurasi mesti dijalankan terlebih dahulu semasa penyusunan.
Semasa menentukan kebergantungan, pengkompil juga menentukan fail pengepala yang akan digunakan semasa penyusunan.
Fail kod sumber yang berbeza mungkin merujuk fail pengepala yang sama (seperti stdio.h). Semasa menyusun, fail pengepala juga mesti disusun bersama. Untuk menjimatkan masa, pengkompil akan menyusun fail pengepala sebelum menyusun kod sumber. Ini memastikan bahawa fail pengepala hanya perlu disusun sekali sahaja dan tidak perlu dikompilasi semula setiap kali ia digunakan.
Walau bagaimanapun, tidak semua kandungan fail pengepala akan diprakompil. Perintah #define yang digunakan untuk mengisytiharkan makro tidak akan diprakompil.
预编译完成后，编译器就开始替换掉源码中bash的头文件和宏。以本文开头的那段源码为例，它包含头文件stdio.h，替换后的样子如下。
extern int fputs(const char *, FILE *);
extern FILE *stdout;
int main(void)
{
fputs("Hello, world!\n", stdout);
return 0;
}为了便于阅读，上面代码只截取了头文件中与源码相关的那部分，即fputs和FILE的声明，省略了stdio.h的其他部分（因为它们非常长）。另外，上面代码的头文件没有经过预编译，而实际上，插入源码的是预编译后的结果。编译器在这一步还会移除注释。
这一步称为"预处理"（Preprocessing），因为完成之后，就要开始真正的处理了。
预处理之后，编译器就开始生成机器码。对于某些编译器来说，还存在一个中间步骤，会先把源码转为汇编码（assembly），然后再把汇编码转为机器码。
下面是本文开头的那段源码转成的汇编码。
.file "test.c" .section .rodata .LC0: .string "Hello, world!\n" .text .globl main .type main, @function main: .LFB0: .cfi_startproc pushq %rbp .cfi_def_cfa_offset 16 .cfi_offset 6, -16 movq %rsp, %rbp .cfi_def_cfa_register 6 movq stdout(%rip), %rax movq %rax, %rcx movl $14, %edx movl $1, %esi movl $.LC0, %edi call fwrite movl $0, %eax popq %rbp .cfi_def_cfa 7, 8 ret .cfi_endproc .LFE0: .size main, .-main .ident "GCC: (Debian 4.9.1-19) 4.9.1" .section .note.GNU-stack,"",@progbits
这种转码后的文件称为对象文件（object file）。
注：make (gcc), 其调用 gcc 执行编译的过程依赖于配置文件makefile
对象文件还不能运行，必须进一步转成执行文件。如果你仔细看上一步的转码结果，会发现其中引用了stdout函数和fwrite函数。也就是说，程序要正常运行，除了上面的代码以外，还必须有stdout和fwrite这两个函数的代码，它们是由C语言的标准库提供的。
编译器的下一步工作，就是把外部函数的代码（通常是后缀名为.lib和.a的文件），添加到可执行文件中。这就叫做连接（linking）。这种通过拷贝，将外部函数库添加到可执行文件的方式，叫做静态连接（static linking），后文会提到还有动态连接（dynamic linking）。
make命令的作用，就是从第四步头文件预编译开始，一直到做完这一步。
上一步的连接是在内存中进行的，即编译器在内存中生成了可执行文件。下一步，必须将可执行文件保存到用户事先指定的安装目录。
表面上，这一步很简单，就是将可执行文件（连带相关的数据文件）拷贝过去就行了。但是实际上，这一步还必须完成创建目录、保存文件、设置权限等步骤。这整个的保存过程就称为"安装"（Installation）。
可执行文件安装后，必须以某种方式通知操作系统，让其知道可以使用这个程序了。比如，我们安装了一个文本阅读程序，往往希望双击txt文件，该程序就会自动运行。
这就要求在操作系统中，登记这个程序的元数据：文件名、文件描述、关联后缀名等等。Linux系统中，这些信息通常保存在/usr/share/applications目录下的.desktop文件中。另外，在Windows操作系统中，还需要在Start启动菜单中，建立一个快捷方式。
这些事情就叫做"操作系统连接"。make install命令，就用来完成"安装"和"操作系统连接"这两步。
写到这里，源码编译的整个过程就基本完成了。但是只有很少一部分用户，愿意耐着性子，从头到尾做一遍这个过程。事实上，如果你只有源码可以交给用户，他们会认定你是一个不友好的家伙。大部分用户要的是一个二进制的可执行程序，立刻就能运行。这就要求开发者，将上一步生成的可执行文件，做成可以分发的安装包。
所以，编译器还必须有生成安装包的功能。通常是将可执行文件（连带相关的数据文件），以某种目录结构，保存成压缩文件包，交给用户。
正常情况下，到这一步，程序已经可以运行了。至于运行期间（runtime）发生的事情，与编译器一概无关。但是，开发者可以在编译阶段选择可执行文件连接外部函数库的方式，到底是静态连接（编译时连接），还是动态连接（运行时连接）。所以，最后还要提一下，什么叫做动态连接。
前面已经说过，静态连接就是把外部函数库，拷贝到可执行文件中。这样做的好处是，适用范围比较广，不用担心用户机器缺少某个库文件；缺点是安装包会比较大，而且多个应用程序之间，无法共享库文件。动态连接的做法正好相反，外部函数库不进入安装包，只在运行时动态引用。好处是安装包会比较小，多个应用程序可以共享库文件；缺点是用户必须事先安装好库文件，而且版本和安装位置都必须符合要求，否则就不能正常运行。
现实中，大部分软件采用动态连接，共享库文件。这种动态共享的库文件，Linux平台是后缀名为.so的文件，Windows平台是.dll文件，Mac平台是.dylib文件。
1.编译安装源程序的前提：
1）.提供开发环境：开发工具和开发库
2）.编译安装需要的包组：
Development Tools、Server Platform Development、Desktop Platform Development、Debug Tools
2.configure脚本常用的选项：
--help获取./configure脚本帮助 --prefix=: 指定安装路径；多数程序都有默认安装路径； --sysconfidr=: 指定配置文件安装路径； --with-PACKAGE[=ARG]：在自由软件社区里,有使用已有软件包和库的优秀传统.当用'configure'来配置一个源码树时, 可以提供其他已经安装的软件包的信息 --without-PACKAGE：有时候你可能不想让你的软件包与系统已有的软件包交互。例如，你可能不想让你的新编译器使用 GNU ld --enable-FEATURE：一些软件包可能提供了一些默认被禁止的特性,可以使用'--enable-FEATURE'来起用它 --disable-EEATURE：关闭指定的默认特性
3.编译安装源程序方法：
1）、展开源代码，找INSTALL、README；不存在此类文件时，找项目官方文档；
2）、根据安装说明执行安装操作；
4.程序安装于专用目录时，安装后的配置：
1）、导出二进制程序所在路径至PATH环境中
# export PATH=/usr/local/nginx/sbin:$PATH 实现永久有效的办法： /etc/profile.d/*.sh
2）、导出库文件给OS
OS查找库文件方法：根据/etc/ld.so.conf配置文件指定的路径搜索，或搜索/lib, /lib64, /usr/lib, /usr/lib64，把查找到的所有的库文件路径和其名称映射关系保存为一个缓存文件/etc/ld.so.cache；
/etc/ld.so.conf配置文件有其它组成部分：/etc/ld.so.conf.d/*.conf
假设nginx安装于/usr/local/nginx，此目录中有其库文件子目录lib，导出此目录中库文件：
（1）新建文件/etc/ld.so.conf.d/nginx.conf，在文件添加如下行：
/usr/local/nginx/lib
（2）运行命令:ldconfig
ldconfig的主要用途：
默认搜寻/lilb和/usr/lib，以及配置文件/etc/ld.so.conf内所列的目录下的库文件。
搜索出可共享的动态链接库，库文件的格式为：lib***.so.**，进而创建出动态装入程序(ld.so)所需的连接和缓存文件。
缓存文件默认为/etc/ld.so.cache，该文件保存已排好序的动态链接库名字列表。
ldconfig通常在系统启动时运行，而当用户安装了一个新的动态链接库时，就需要手工运行这个命令。
常用选项：
-v： 用此选项时,ldconfig将显示正在扫描的目录及搜索到的动态链接库,还有它所创建的连接的名字. -p: 显示当前OS已经加载到的所有库文件名称及其文件所在路径的映射关系；
ldconfig需要注意的地方：
（a）、往/lib和/usr/lib里面加东西，是不用修改/etc/ld.so.conf文件的，但是添加完后需要调用下ldconfig，不然添加的library会找不到。
（b）、如果添加的library不在/lib和/usr/lib里面的话，就一定要修改/etc/ld.so.conf文件，往该文件追加library所在的路径，然后也需要重新调用下ldconfig命令。比如在安装mysql的时候，其库文件/usr/local/mysql/lib，就需要追加到/etc/ld.so.conf文件中。命令如下：
# echo "/usr/local/mysql/lib" >> /etc/ld.so.conf # ldconfig -v | grep mysql
（c）、如果添加的library不在/lib或/usr/lib下，但是却没有权限操作写/etc/ld.so.conf文件的话，这时就需要往export里写一个全局变量LD_LIBRARY_PATH，就可以了。
（3）、帮助文件导出
man命令搜索特定路径查找手册页文件，这些路径是定义在/etc/man.config中的MANPATH参数所指定的路径下的；
新增办法：编辑/etc/man.config文件，新增一个MANPATH参数，其值为新安装程序的man手册所在的目录；
/usr/local/nginx/share/man/{man1,man8}
man -M /path/to/man KEYWORD（4）、头文件导出
有些程序安装后会生成对自己拥有库文件调用接口相关头文件系统查找头文件的路径为/usr/include
导出独立安装应用程序的头文件方法：创建链接至/usr/include下即可；
例如：
/usr/local/nginx/include # ln -sv /usr/local/nginx/include/* /usr/include/ # ln -sv /usr/local/nginx/include /usr/include/nginx
perl源程序的编译安装方法：
(1) perl Makefile.in (2) make (3) make install
相关推荐：《Linux视频教程》
Atas ialah kandungan terperinci Apakah penyusunan dan pemasangan dalam linux. Untuk maklumat lanjut, sila ikut artikel berkaitan lain di laman web China PHP!
![[Web front-end] Permulaan pantas Node.js](https://img.php.cn/upload/course/000/000/067/662b5d34ba7c0227.png)
