penunjuk golang adalah berbeza

Golang ialah bahasa pengaturcaraan peringkat tinggi yang serupa dengan bahasa C Oleh kerana kesederhanaan, kecekapan, keselarasan dan ciri-ciri lain, ia secara beransur-ansur digemari dan digunakan oleh semakin ramai pembangun. Di Golang, penunjuk juga merupakan konsep yang penting, tetapi tidak seperti bahasa pengaturcaraan lain, penunjuk di Golang juga mempunyai ciri dan penggunaan uniknya sendiri Artikel ini akan memperkenalkan perbezaan dan penggunaan penunjuk di Golang.

1. Apakah itu penunjuk

Di Golang, penunjuk ialah pembolehubah yang nilainya ialah alamat pembolehubah lain, dan alamatnya biasanya integer tidak bertanda satu bait to ialah data yang disimpan dalam ingatan, dan pembolehubah penunjuk hanya menyimpan alamat data. Di Golang, anda boleh menggunakan *T jenis rujukan untuk mewakili jenis penunjuk, dengan T mewakili jenis data yang ditunjuk oleh penuding.

Contohnya:

var p *int

Kod di atas mentakrifkan pembolehubah p, iaitu penunjuk kepada jenis int. Kod ini tidak menyatakan nilai alamat khusus untuk pembolehubah p Oleh itu, nilai semasa p adalah kosong dan ia tidak menunjukkan sebarang pembolehubah sebenar.

2. Perbezaan antara penunjuk dan pembolehubah

Pembolehubah dalam Golang boleh menyimpan nilai tertentu, manakala pembolehubah penunjuk menyimpan alamat memori di mana pembolehubah itu berada. Perbezaan antara pembolehubah dan penunjuk ialah pembolehubah secara khusus menyimpan nilai data tertentu, manakala pembolehubah penunjuk menyimpan alamat data. Oleh itu, apabila menggunakan penunjuk untuk mengakses pembolehubah, nilai pembolehubah sebenarnya diperoleh melalui alamat yang direkodkan oleh pembolehubah penunjuk.

Contohnya:

var a int = 10
var p *int = &a

Kod di atas mula-mula mentakrifkan pembolehubah integer a dan memulakannya kepada 10, dan kemudian mentakrifkan pembolehubah penunjuk p menunjuk ke jenis int dalam baris kedua dan menetapkannya Dimulakan ke alamat &a pembolehubah a. Dengan cara ini, pembolehubah penunjuk p menunjuk ke alamat pembolehubah a, dan kita boleh mengakses nilai pembolehubah a melalui pembolehubah penunjuk p.

3. Penggunaan penunjuk

Di Golang, anda boleh menggunakan & operator untuk mendapatkan alamat pembolehubah, supaya kita boleh menentukan pembolehubah penunjuk yang menunjuk ke pembolehubah dalam kod. Jika anda ingin menggunakan penunjuk untuk mengakses nilai pembolehubah, anda boleh menggunakan operator *, yang dipanggil pengendali dereferencing.

Contohnya:

var a int = 10
var p *int = &a
fmt.Println(*p)

Kod di atas mengeluarkan nilai pembolehubah a kerana operator * digunakan dalam baris ketiga untuk menyahrujuk pembolehubah penunjuk p. Apabila menulis kod, kita perlu ambil perhatian bahawa jenis penunjuk bukan sahaja boleh menunjuk kepada pembolehubah, tetapi juga kepada jenis data seperti fungsi, struktur atau tatasusunan.

4. Jenis penunjuk dan kata kunci sifar

Dalam Golang, kata kunci sifar digunakan untuk mewakili nilai sifar pembolehubah jenis penunjuk, yang mewakili nilai alamat yang tidak sah. Apabila nilai pembolehubah penunjuk adalah sifar, ini bermakna ia tidak menunjuk kepada mana-mana data sebenar. Oleh itu, sebelum menggunakan pembolehubah penunjuk, anda perlu menyemak sama ada nilainya adalah nil, anda perlu mengagihkan semula memori atau melakukan pengendalian ralat mengikut situasi sebenar.

Contohnya:

var p *int
if p == nil {
    fmt.Println("p is nil")
}

Dalam kod di atas, pembolehubah penunjuk integer p pertama kali ditakrifkan dan nilainya dimulakan kepada sifar. Kemudian, dalam baris kedua, pernyataan if digunakan untuk menentukan sama ada nilai pembolehubah penunjuk p adalah sifar.

5. Pembolehubah penunjuk dan parameter fungsi

Dalam Golang, parameter fungsi boleh menjadi jenis penunjuk jenis ini boleh mengurangkan bilangan pemindahan parameter fungsi dan penggunaan memori kecekapan. Apabila parameter fungsi ialah jenis penunjuk, pengubahsuaian kepada pembolehubah penunjuk dalam fungsi boleh menjejaskan pembolehubah luaran sebenar.

Contohnya:

func main() {
    a := 10
    fmt.Println("Before: a =", a)
    modify(&a)
    fmt.Println("After: a =", a)
}

func modify(p *int) {
    *p = 20
}

Kod di atas mula-mula mentakrifkan pembolehubah a dalam fungsi utama dan memulakan nilainya kepada 10. Kemudian, panggil fungsi ubah suai untuk mengubah suai nilai pembolehubah a. Dalam ubah suai fungsi, parameter p ialah jenis penunjuk, yang bermaksud bahawa alamat pembolehubah a dihantar masuk. Melalui operator penyahrujukan *p, fungsi ubah suai mengubah nilai pembolehubah a kepada 20. Dalam fungsi utama, nilai pembolehubah a adalah keluaran semula dan didapati nilainya telah diubah suai kepada 20. Ini menunjukkan bahawa mengubah suai nilai pembolehubah penunjuk p dalam fungsi ubah suai juga akan mempengaruhi pembolehubah sebenar a.

Ringkasan

Artikel ini memperkenalkan konsep, perbezaan, penggunaan dan aplikasi penunjuk dalam Golang, dsb. Penunjuk ialah konsep pengaturcaraan yang penting dan ia adalah sebahagian daripada Golang. Dalam pembangunan sebenar, anda perlu memberi perhatian kepada penggunaan pembolehubah penunjuk Anda mesti memberi perhatian kepada kesahihan pembolehubah yang mereka tunjuk untuk mengelakkan penunjuk berjuntai dan situasi lain. Pada masa yang sama, jenis penunjuk juga perlu dioptimumkan mengikut keadaan sebenar untuk memastikan prestasi dan kestabilan kod.

Atas ialah kandungan terperinci penunjuk golang adalah berbeza. Untuk maklumat lanjut, sila ikut artikel berkaitan lain di laman web China PHP!