kaedah tambah golang

Dalam bahasa Go, selain daripada tatasusunan asas dan jenis hirisan, terdapat juga hirisan jenis hirisan yang berkuasa. Slices boleh dianggap sebagai tatasusunan dinamik, dan pelaksanaan asasnya juga merupakan tatasusunan, yang fleksibel dan cekap. Apabila menggunakan kepingan, kita selalunya perlu menggunakan kaedah tambah untuk menambahkan elemen pada kepingan.

Mekanisme pengurusan memori bahasa Go

Sebelum memahami kaedah tambahan, kita perlu terlebih dahulu memahami mekanisme pengurusan memori bahasa Go. Dalam bahasa Go, memori dibahagikan kepada dua jenis: timbunan dan timbunan. Memperuntukkan memori pada tindanan biasanya lebih cepat daripada memperuntukkan memori pada timbunan, tetapi ruang tindanan terhad dalam kebanyakan kes, dan memperuntukkan ruang tindanan pada masa panggilan fungsi menghasilkan overhed dan kependaman tambahan.

Oleh itu, pengalokasi memori bahasa Go menggunakan mekanisme khas: apabila objek baharu perlu memperuntukkan memori, ia akan cuba memperuntukkan memori daripada tindanan terlebih dahulu. Jika peruntukan gagal, pengalokasi memori perpustakaan masa jalan dipanggil untuk memperuntukkan ruang timbunan secara dinamik. Mekanisme ini dapat menjadikan program berprestasi lebih baik dari segi prestasi dan lebih cekap dalam pelaksanaan.

Slice jenis data dalam bahasa Go

Slice ialah tatasusunan dinamik yang boleh menambah atau mengurangkan bilangan elemen secara fleksibel. Tidak seperti tatasusunan, panjang dan kapasiti kepingan boleh diubah suai semasa masa jalan. Berikut ialah sintaks untuk mentakrifkan kepingan:

// 声明一个slice变量a
var a []int

// 通过make函数创建slice
a = make([]int, 5, 10)

// 直接初始化slice
b := []int{1, 2, 3}

Dalam contoh di atas, kepingan integer dengan kapasiti 10 dan panjang 5 dicipta. Jika tiada parameter kapasiti dimasukkan, kapasiti lalai adalah sama dengan panjang.

kaedah tambah

Kaedah tambah ialah kaedah yang terbina dalam bahasa Go Fungsinya adalah untuk menambahkan satu atau lebih elemen ke hujung kepingan. Sintaksnya adalah seperti berikut:

append(slice []Type, elems ...Type) []Type

Antaranya, slice ialah hirisan elemen yang hendak dilampirkan, dan elem ialah senarai elemen yang akan ditambahkan. Kaedah ini mengembalikan kepingan baharu yang mengandungi semua elemen dalam kepingan asal dan elemen baharu.

Berikut ialah contoh menggunakan kaedah tambah:

a := []int{1, 2, 3}
a = append(a, 4, 5, 6)
fmt.Println(a) // [1 2 3 4 5 6]

Dalam contoh di atas, kami mentakrifkan hirisan integer a yang mengandungi 3 elemen, dan tambahkan 3 elemen di hujung 4, 5 dan 6. Hasil keluaran akhir ialah [1 2 3 4 5 6].

Perlu diambil perhatian bahawa apabila menggunakan kaedah tambah, jika kapasiti tidak mencukupi, bahasa Go akan memperuntukkan semula tatasusunan asas dengan kapasiti yang lebih besar dan menyalin elemen asal ke tatasusunan baharu. Jika kapasiti mencukupi, kaedah tambah akan terus menambah elemen pada penghujung tatasusunan asas asal.

Dalam amalan, kita biasanya tidak perlu risau tentang kapasiti tatasusunan yang mendasari, kerana kapasiti hirisan telah dilaraskan secara automatik secara dalaman dalam kaedah tambah. Walau bagaimanapun, jika kita perlu melakukan beberapa pengoptimuman khas, seperti mengurangkan peruntukan memori atau meningkatkan kecekapan program, maka kita perlu melaraskan kapasiti tatasusunan asas secara manual.

Penunjuk untuk pengoperasian kepingan

Kepingan dikendalikan melalui penunjuk dalam bahasa Go. Apabila kita menambah elemen pada hirisan, tatasusunan pendasar mungkin diagihkan semula atau disalin, menyebabkan penuding pendasar berubah. Oleh itu, apabila menggunakan kepingan, anda mesti memberi perhatian kepada perubahan dalam penuding asas.

Berikut ialah contoh penuding hirisan:

a := []int{3, 4, 5}
b := a[:2] // b是a的前两个元素
c := append(b, 6)
fmt.Println(a) // [3 4 6]
fmt.Println(b) // [3 4]
fmt.Println(c) // [3 4 6]

Dalam contoh di atas, kami mentakrifkan hirisan integer a, dan kemudian menetapkan dua elemen pertama a kepada hirisan b yang lain. Seterusnya, kami tambahkan elemen 6 kepada b dan dapatkan kepingan c baharu. Akhir sekali, kami mengeluarkan unsur-unsur kepingan a, b, dan c masing-masing. Ia boleh dilihat bahawa unsur-unsur kepingan a dan b telah diubah suai, dan kepingan baru c mengandungi kepingan asal a dan tatasusunan baharu selepas menambahkan elemen.

Perlu diambil perhatian bahawa tatasusunan dasar hirisan dikongsi. Oleh itu, apabila kita mengubah suai unsur hirisan, ia mungkin menjejaskan kepingan lain yang menggunakan tatasusunan asas yang sama.

Ringkasan

Dalam bahasa Go, kaedah tambah adalah alat yang sangat diperlukan semasa mengendalikan kepingan. Melalui kaedah tambah, kita boleh menambahkan elemen pada kepingan dan melaraskan kapasiti tatasusunan asas secara automatik. Apabila menggunakan hirisan, perhatikan perubahan dalam penuding asas dan tatasusunan dasar hirisan dikongsi dengan berhati-hati apabila mengubah suai elemen.

Atas ialah kandungan terperinci kaedah tambah golang. Untuk maklumat lanjut, sila ikut artikel berkaitan lain di laman web China PHP!