Kelas pilihan dalam Java 8: Cara menggunakan kaedah flatMap() untuk mengendalikan berbilang peringkat nilai null bersarang mungkin
Pengenalan:
Dalam pembangunan perisian, kita sering menghadapi situasi di mana kita berurusan dengan kemungkinan nilai null. Sebelum ini, kami mungkin telah menggunakan pernyataan if-else untuk menyemak sama ada objek kosong, tetapi pendekatan ini adalah bertele-tele dan terdedah kepada ralat. Java 8 memperkenalkan kelas Pilihan, iaitu objek bekas yang boleh mengandungi nilai bukan nol pilihan. Gunakan kelas Pilihan untuk mengendalikan nilai yang berpotensi nol dengan lebih ringkas dan selamat.
Penggunaan asas kelas Pilihan:
Pertama, mari kita fahami penggunaan asas kelas Pilihan. Kelas Pilihan menyediakan satu siri kaedah untuk menentukan sama ada nilai wujud, dan cara mendapatkan nilai jika ia wujud. Berikut ialah beberapa kaedah yang biasa digunakan:
Kaedah di atas sudah memadai untuk mengendalikan situasi mudah. Walau bagaimanapun, apabila berurusan dengan berbilang peringkat nilai nol bersarang, kita mungkin perlu menggunakan kaedah flatMap().
Penggunaan kaedah flatMap(): kaedah
flatMap() membolehkan kami menukar objek Pilihan lain dalam objek Pilihan. Khususnya, apabila kita ingin memproses nilai objek Pilihan dan mengembalikan objek Pilihan, kita boleh menggunakan kaedah flatMap(). Berikut ialah tandatangan kaedah flatMap():
public <U> Optional<U> flatMap(Function<? super T, Optional<U>> mapper)
Antaranya, pemeta ialah antara muka fungsi (Fungsi), yang menerima nilai sebagai parameter dan mengembalikan objek Pilihan. Kaedah flatMap() akan meratakan objek Pilihan yang dikembalikan, dan akhirnya mengembalikan objek Pilihan yang tidak lagi bersarang.
Yang berikut menggunakan contoh untuk menunjukkan penggunaan kaedah flatMap().
Kod contoh:
Andaikan kita mempunyai kelas Pesanan, yang mempunyai kaedah getCustomer() yang mengembalikan objek Pilihan, kelas Pelanggan juga mempunyai kaedah getAddress() yang mengembalikan objek Pilihan, dan kelas Alamat mempunyai getCity( ) kaedah yang mengembalikan jenis nilai String.
public class Order { private Optional<Customer> customer; public Optional<Customer> getCustomer() { return customer; } }
public class Customer { private Optional<Address> address; public Optional<Address> getAddress() { return address; } }
public class Address { private String city; public String getCity() { return city; } }
Kini, kita perlu mendapatkan nama bandar dalam objek Pesanan. Kita boleh menggunakan berbilang peringkat pernyataan if-else bersarang untuk mengendalikan situasi ini, tetapi menggunakan kaedah flatMap() boleh menjadikan kod lebih ringkas dan elegan.
Order order = new Order(); Optional<String> city = order.getCustomer() .flatMap(Customer::getAddress) .map(Address::getCity);
Dalam kod di atas, kami mula-mula mendapatkan objek Pilihan melalui order.getCustomer(), dan kemudian menggunakan kaedah flatMap() untuk mendapatkan objek Pilihan yang mengandungi objek Alamat. Seterusnya, kami memanggil kaedah map() untuk mendapatkan nama bandar dalam objek Alamat, dan akhirnya mendapatkan objek Pilihan
Kesimpulan:
Kelas Pilihan dalam Java 8 memberikan kita cara yang lebih ringkas, selamat dan elegan untuk mengendalikan kemungkinan nilai nol. Dengan menggunakan kaedah flatMap(), kita boleh mengendalikan berbilang peringkat nilai nol bersarang dengan lebih mudah. Saya menggalakkan semua orang menggunakan kelas Pilihan dalam kod mereka untuk meningkatkan kebolehbacaan dan keteguhan kod.
Atas ialah kandungan terperinci Kelas pilihan dalam Java 8: Bagaimana untuk menggunakan kaedah flatMap() untuk mengendalikan berbilang peringkat nilai bersarang mungkin nol. Untuk maklumat lanjut, sila ikut artikel berkaitan lain di laman web China PHP!