Adakah generik dalam bahasa Go benar-benar generik?

Tidak, walaupun bahasa Go menyediakan mekanisme yang serupa dengan generik, ia tidak boleh dianggap sebagai generik sebenar. Bahasa Go menyediakan mekanisme yang dipanggil "antara muka" yang boleh digunakan untuk mensimulasikan kefungsian generik. Walaupun pendekatan ini boleh mensimulasikan kefungsian generik, ia tidak sefleksibel seperti generik dalam bahasa pengaturcaraan lain. Dalam bahasa Go, antara muka hanya boleh menentukan kaedah, bukan pembolehubah atau sifat, yang bermaksud bahawa struktur data generik tidak boleh ditakrifkan dalam antara muka seperti dalam bahasa pengaturcaraan lain.

Persekitaran pengendalian artikel ini: sistem Windows 10, versi Go1.20.4, komputer Dell G3.

Generik ialah konsep pengaturcaraan yang membolehkan anda menulis kod tanpa menyatakan jenis tertentu, tetapi menggunakan ruang letak untuk mewakili jenis tersebut. Ini boleh meningkatkan fleksibiliti dan kebolehgunaan semula kod sambil mengurangkan lebihan kod. Generik digunakan secara meluas dalam banyak bahasa pengaturcaraan, seperti Java, C++, dll.

Walau bagaimanapun, bahasa Go tidak secara langsung menyokong generik apabila ia direka bentuk. Keputusan ini menyebabkan beberapa kontroversi, kerana generik dianggap sebagai ciri penting dalam bahasa pengaturcaraan moden. Walau bagaimanapun, bahasa Go menyediakan mekanisme yang dipanggil "antara muka" yang boleh digunakan untuk mensimulasikan kefungsian generik.

Dalam bahasa Go, antara muka ialah jenis abstrak yang mentakrifkan satu set kaedah. Dengan menggunakan antara muka sebagai parameter atau mengembalikan nilai fungsi, anda boleh mencapai kesan yang serupa dengan generik. Ini membolehkan operasi bersatu pada jenis data yang berbeza tanpa perlu menulis kod berasingan untuk setiap jenis.

Sebagai contoh, katakan kita mempunyai fungsi yang mengira hasil tambah dua nombor. Tanpa menggunakan generik, kita mungkin perlu menulis berbilang fungsi untuk mengendalikan jenis nilai yang berbeza, seperti int, float, dsb. Tetapi dengan menggunakan antara muka, kita boleh menentukan fungsi umum yang menerima parameter dari sebarang jenis untuk pengiraan.

type Adder interface {
    Add() float64
}
func Sum(a, b Adder) float64 {
    return a.Add() + b.Add()
}

Dalam contoh di atas, kami menentukan antara muka Penambah yang mengandungi kaedah Tambah dan menggunakannya sebagai parameter fungsi Jumlah. Dengan melaksanakan antara muka Penambah, kita boleh menggunakan fungsi Sum untuk mengira jumlah jenis data yang berbeza.

Walaupun pendekatan ini boleh mensimulasikan fungsi generik, ia tidak sefleksibel seperti generik dalam bahasa pengaturcaraan lain. Kerana dalam bahasa Go, antara muka hanya boleh menentukan kaedah, bukan pembolehubah atau sifat. Ini bermakna kita tidak boleh menentukan struktur data generik dalam antara muka seperti dalam bahasa pengaturcaraan lain.

Selain itu, pelaksanaan antara muka bahasa Go adalah berdasarkan pada penghantaran dinamik, yang bermaksud bahawa jenis pelaksanaan antara muka tertentu ditentukan pada masa jalan. Ini berbeza daripada generik dalam bahasa yang ditaip secara statik, yang boleh menentukan jenis generik tertentu pada masa penyusunan. Ini juga membawa kepada beberapa kehilangan prestasi dalam bahasa Go.

Walaupun bahasa Go menyediakan mekanisme yang serupa dengan generik, ia tidak boleh dianggap sebagai generik sebenar. Ia hanyalah satu cara untuk mensimulasikan generik melalui pelaksanaan antara muka Berbanding dengan generik dalam bahasa pengaturcaraan lain, masih terdapat beberapa batasan fungsi. Walau bagaimanapun, falsafah reka bentuk bahasa Go adalah ringkas dan mudah difahami Pengenalan generik mungkin meningkatkan kerumitan bahasa Oleh itu, pada masa ini tiada rancangan rasmi untuk menyokong generik secara langsung dalam bahasa Go.

Atas ialah kandungan terperinci Adakah generik dalam bahasa Go benar-benar generik?. Untuk maklumat lanjut, sila ikut artikel berkaitan lain di laman web China PHP!