Dalam pengaturcaraan, objek terbina dalam biasanya merujuk kepada objek dengan fungsi dan sifat khusus yang disediakan oleh bahasa itu sendiri. Objek ini biasanya sebahagian daripada bahasa pengaturcaraan dan boleh digunakan terus dalam kod tanpa import atau pemuatan tambahan.
Sebagai contoh, dalam JavaScript, objek terbina dalam biasa termasuk:
- Math: objek yang digunakan untuk melaksanakan operasi matematik, seperti Integrasi , pembundaran, fungsi trigonometri, dsb.
- Tarikh: Objek yang digunakan untuk mewakili tarikh dan masa, menyediakan kaedah untuk mendapatkan masa semasa, memformat output, dsb.
- Array: Objek yang digunakan untuk mengendalikan tatasusunan, termasuk kaedah untuk menambah, memadam, mengubah suai dan menyemak tatasusunan.
- String: Objek yang digunakan untuk mengendalikan rentetan, menyediakan pelbagai kaedah pemprosesan untuk rentetan.
Dalam Python, terdapat juga banyak objek terbina dalam, seperti:
- senarai: objek yang digunakan untuk mewakili senarai, menyediakan banyak operasi dalam senarai Kaedah operasi.
- dict: Objek yang digunakan untuk mewakili kamus, menyediakan kaedah untuk mengendalikan pasangan nilai kunci.
- set: Objek yang digunakan untuk mewakili koleksi dan menyediakan kaedah untuk operasi pengumpulan.
- int: Objek yang digunakan untuk mewakili integer, menyediakan kaedah untuk operasi integer.
Secara amnya, objek terbina dalam ialah objek dengan fungsi dan sifat tertentu yang disediakan oleh bahasa pengaturcaraan itu sendiri, yang boleh digunakan terus dalam kod tanpa pengenalan atau definisi tambahan. Dengan menggunakan objek terbina dalam, pembangun boleh melakukan pelbagai operasi dengan mudah, dan objek ini mempunyai gelagat yang sama dalam program yang berbeza kerana ia adalah sebahagian daripada bahasa.