Dengan perkembangan pesat Internet, tapak web dan aplikasi menjadi semakin biasa, dan pembangunan web yang berkaitan dengannya menjadi semakin penting. Dalam pembangunan web, HTTP ialah salah satu protokol yang paling biasa digunakan, yang mentakrifkan peraturan komunikasi antara pelanggan dan pelayan. Dalam protokol HTTP, terdapat banyak kaedah permintaan yang berbeza, dua daripadanya biasa digunakan: POST dan PUT.
Kedua-dua kaedah POST dan PUT digunakan untuk mencipta atau mengemas kini sumber pada pelayan. Walaupun tujuannya serupa, terdapat beberapa perbezaan dalam penggunaan dan semantik.
Pertama sekali, kaedah POST digunakan untuk mencipta sumber baharu. Apabila klien menghantar permintaan POST, pelayan mencipta sumber baharu di lokasi sumber yang ditentukan. Ini bermakna permintaan POST akan mencipta kejadian atau rekod baharu pada bahagian pelayan dan URI tika ini diberikan oleh pelayan. Contohnya, apabila kami menerbitkan artikel baharu di tapak web blog, kami boleh menggunakan kaedah POST untuk menghantar kandungan artikel ke pelayan dan membenarkan pelayan mencipta contoh artikel baharu. Pada ketika ini, pelayan boleh mengembalikan respons yang mengandungi URI artikel baharu.
Kaedah PUT digunakan untuk mengemas kini sumber sedia ada. Apabila pelanggan menghantar permintaan PUT, pelayan mengemas kini sumber yang ditentukan menggunakan data yang disediakan dalam permintaan. Pelayan menggunakan pengecam yang dinyatakan dalam URI untuk mencari sumber yang akan dikemas kini dan mengemas kininya berdasarkan data yang disediakan dalam permintaan. Malah, permintaan PUT memerlukan pelanggan untuk memberikan perwakilan lengkap sumber, bukan hanya medan yang akan dikemas kini. Sebagai contoh, apabila kita ingin mengemas kini artikel blog sedia ada, kita boleh menggunakan kaedah PUT untuk menghantar keseluruhan artikel yang mengandungi kandungan yang dikemas kini ke pelayan dan meminta pelayan menggunakan kandungan baharu ini untuk menggantikan kandungan lama.
Selain itu, kaedah POST juga mempunyai fungsi khas penyerahan berulang. Ini bermakna kami boleh menghantar permintaan POST yang sama beberapa kali, dan setiap kali contoh sumber baharu akan dibuat pada pelayan. Ini berbeza daripada kaedah PUT, iaitu idempoten, iaitu menghantar permintaan PUT yang sama beberapa kali akan melaksanakan operasi kemas kini yang sama pada sumber dan tidak akan menghasilkan berbilang contoh sumber yang sama.
Satu lagi perbezaan ialah kaedah POST tidak selamat pada rangkaian kerana ia biasanya melibatkan penyerahan dan pemprosesan data. Beberapa isu keselamatan yang berpotensi mungkin timbul. Sebaliknya, kaedah PUT adalah idempoten dan selamat kerana ia hanya melibatkan kemas kini sumber dan bukan penciptaan sumber, dan tidak menimbulkan sebarang ancaman keselamatan yang berpotensi kepada pelayan.
Ringkasnya, kaedah POST dan PUT digunakan untuk mencipta atau mengemas kini sumber dalam protokol HTTP. Perbezaan utama antara mereka ialah kaedah POST digunakan untuk mencipta sumber baharu, manakala kaedah PUT digunakan untuk mengemas kini sumber sedia ada. Selain itu, kaedah POST boleh dihantar berulang kali, manakala kaedah PUT adalah idempoten. Tambahan pula, kaedah POST adalah tidak selamat, manakala kaedah PUT adalah idempoten dan selamat. Dalam aplikasi praktikal, kita harus memilih kaedah yang sesuai untuk melaksanakan fungsi kita mengikut keperluan kita.
Atas ialah kandungan terperinci Perbezaan antara kaedah POST dan PUT. Untuk maklumat lanjut, sila ikut artikel berkaitan lain di laman web China PHP!