serif bermaksud terdapat hiasan tambahan pada permulaan dan akhir sapuan watak, dan ketebalan sapuan akan berbeza-beza bergantung pada sapuan menegak dan mendatar. Sebaliknya, sans serif tidak mempunyai hiasan tambahan ini, dan ketebalan lejang adalah lebih kurang sama.
Fon seperti Times dan Times New Roman semuanya adalah fon serif, manakala Arial dan Helvetica ialah fon sans serif.
Biasanya, badan dan teks artikel menggunakan fon serif dengan kebolehbacaan yang lebih baik, yang boleh meningkatkan kebolehbacaan Lebih-lebih lagi, apabila membaca dalam jangka masa yang lama, ia akan dibaca dalam unit perkataan, menjadikannya kurang letih. Perkataan yang digunakan dalam tajuk dan jadual menggunakan fon sans serif yang lebih menarik perhatian Ia perlu menonjol dan menarik perhatian, tetapi anda tidak perlu merenung perkataan ini untuk masa yang lama untuk membaca.
Seperti DM dan poster, untuk menarik perhatian, perenggan cerpennya juga akan menggunakan font sans serif. Namun, dalam buku, akhbar dan majalah, apabila teksnya agak panjang, fon serif perlu digunakan untuk mengurangkan beban pembacaan.
Dalam bahasa Cina, terdapat juga fon yang setara dengan serif Contohnya, fon Ming (Lagu) ialah serif, dan ia biasanya dipadankan dengan keluarga fon Times Roman. Fon tebal dan bulat adalah bersamaan dengan fon sans serif.
Dalam kes susun atur menegak Cina, tidak mudah untuk menunjukkan perbezaan antara serif/sans serif Namun, dalam keadaan semasa di mana susun atur mendatar Cina agak biasa, keterbacaan dan daya tarikan yang dinyatakan di atas juga. terpakai dalam bahasa Cina.
Adalah perkara biasa untuk melihat buku dan majalah yang diterbitkan dalam bahasa Cina. Teks menggunakan fon tebal atau bulat yang sukar dibaca tetapi sangat menarik perhatian pembaca, ini boleh menyebabkan ketidakselesaan mata selepas membacanya nampaknya Ia harus dielakkan sebaik mungkin.