Di Linux, arahan sumber biasanya digunakan untuk melaksanakan semula fail permulaan yang baru diubah suai supaya ia berkuat kuasa serta-merta tanpa perlu log keluar dan log masuk semula. Penggunaan asasnya ialah: nama fail sumber, di mana nama fail mestilah fail skrip boleh laku.
Di Linux, arahan sumber biasanya digunakan untuk melaksanakan semula fail permulaan yang baru diubah suai supaya ia berkuat kuasa serta-merta tanpa perlu log keluar dan log masuk semula. Penggunaan asasnya ialah: nama fail sumber, di mana nama fail mestilah fail skrip boleh laku. Satu lagi cara penulisan yang setara ialah menggunakan notasi titik: . Perintah
source ialah arahan terbina dalam shell bash Fungsinya adalah untuk memberitahu shell semasa untuk membaca fail dengan nama fail laluan dan melaksanakan semua pernyataan dalam fail dalam urutan. Arahan sumber akan memaksa pelaksanaan semua arahan dalam skrip, tanpa mengira kebenaran fail. Apabila anda menggunakan arahan sumber untuk melaksanakan skrip, skrip akan dilaksanakan dalam persekitaran shell semasa, yang bermaksud bahawa semua pernyataan baharu dan pembolehubah dalam skrip akan disimpan dalam shell semasa, bukannya mencipta subkulit baharu seperti menggunakan sh nama fail untuk melaksanakan skrip.
Sebagai contoh, apabila anda mengubah suai fail /etc/profile dan mahu ia berkuat kuasa serta-merta tanpa perlu log masuk semula, anda boleh menggunakan arahan sumber, seperti "sumber /etc/profile". Begitu juga, jika anda mengubah suai fail permulaan seperti .bash_profile atau .bash_rc dan mahu ia berkuat kuasa serta-merta, anda juga boleh menggunakan arahan sumber.
Secara keseluruhan, arahan sumber ialah alat berkuasa dalam sistem Linux yang membolehkan anda menggunakan serta-merta perubahan pada skrip atau fail permulaan tanpa perlu log keluar dan masuk semula.
Atas ialah kandungan terperinci Bagaimana untuk menggunakan arahan sumber dalam linux. Untuk maklumat lanjut, sila ikut artikel berkaitan lain di laman web China PHP!